Bu haftaki yazımda doğru sandığımız yanlışları ve onların doğrularını irdelemek istedim.
• YANLIŞ: Çocuğumun anlamsız ve saçma isteklerine her zaman hayır demeliyim.
• DOĞRU: Çocuğuma hayır cevabını ve isteklerinin sınırları olduğunu öğretmeyelim. Arada sırada bana mantıksız gelen ancak onun istediği şeyleri yapmasına izin verebilirim.
• YANLIŞ: Çocuğuma yeterince oyuncak alırsam kendi kendine oynamayı öğrenir.
• DOĞRU: Çocuğuma yaşına uygun ve sınırlı oyuncak sağlamalıyım. Hem oyuncaklarının değerini öğretmeli hem de onunla onun liderliğinde oyun oynayıp keyifli vakit geçirmeliyim.
• YANLIŞ: Çocuğuma istemese de onun sağlığı için zorla yemek yedirmeliyim.
• DOĞRU: Çocuğum ne zaman doyduğuna kendisi karar verir. İstemediği zaman zorla yemek vermemeliyim.
• YANLIŞ: Çocuğum kriz geçirirken veya ağlarken ona sürekli neden ağlamaması gerektiğini anlatmalıyım.
• DOĞRU: Çocuğum ağlarken veya krizdeyken olabildiğince net ve kısa cümleler kurmalı ve sakinleşmesini beklemeliyim.
• YANLIŞ: Çocuğum oyun oynarken bir anda odasına girip tamam oyun vakti bitti, şimdi yemeğe gidiyoruz diyebilirim.
• DOĞRU: Çocuğumun zaman kavramı tam oturmadığı için her bir aktivite bitiminde ve başlangıcında kendini hazırlaması için onu vakitlice uyarmalıyım.
• YANLIŞ: Çocuğum oyun oynarken veya odasındayken bizi duymaz.
• DOĞRU: Çocuğum her zaman dinlemiyor gibi olsa da bizi dinliyordur. Telefonda dâhil konuştuklarımı duyar ve anlar.
• YANLIŞ: Hamilelik, taşınma, seyahat, ayrılık, boşanma gibi büyük olaylar son dakikaya kadar çocuğa söylenmemelidir.
• DOĞRU: Çocuklar olaylar başladığı andan itibaren farklılıkları sezer ve hissederler ve olanlar onlara yaşına uygun bir dille anlatılmalıdır.
• YANLIŞ: Çocuğa ne kadar çok kişi müdahale ederse ve kızarsa o kadar yaramazlık yapmayacaktır.
• DOĞRU: Çocuğa herkes aynı şekilde disiplin vermelidir ancak kalabalık ortamlarda bir kişi daha aktif ve her zaman tutarlı olmalıdır.
• YANLIŞ: Bugün yapmasına izin verdim, boş ver yarın hayır derim.
• DOĞRU: Tutarlı ve kararlı olmak bir çocuğun en ihtiyacı olan ebeveynlik modelidir. Baştan hayır dediğim şey hayır olarak kalmalıdır.
• YANLIŞ: Çocuğum yanlış bir şey yaptığında onu görmezden gelmeliyim.
• DOĞRU: Çocuğumun öğrenmesi gereken en önemli şeylerden biri de yaptıklarının ve davranışlarının bir sonucu ve götürüsü olduğudur.
• YANLIŞ: Çocuğumun ağlama krizine girmemesi için her istediğini yapmalıyım.
• DOĞRU: Çocuğumun küçüklükte her istediğini yapmam ve ona hayır öğretmemem ileride onu sınırsız ve kural tanımaz ve kontrol edilemez bir ergenlik yaşamasına sebep olacaktır.
• YANLIŞ: Ben mükemmel bir anne-baba olmalıyım!
• DOĞRU: Ben anne-baba olarak elimden geleni yapıyorum.
• DOĞRU: Ben her zaman öğreniyorum ve kendimi geliştiriyorum.
• DOĞRU: Ben yeteri kadar iyi bir anne-babayım.
Sevgiyle kalın, sevgiyle kucaklayın…
