“Vesamahta behageha.” Bayramında sevineceksin.
Yahudilikte her bayramın kendine özgü değerleri ve emirleri vardır. Gerek Tora gerekse Talmud kaynaklı olsun her bayram beraberinde sosyal içerikli emirleri veya değerleri beraberinde getirir. Pesah bayramında okunan Agada’nın ilk paragrafındaki “her aç olan gelip yesin, her ihtiyacı olan gelip kar?ılasın” cümlesi birlik ve beraberliğin bir göstergesidir. Purim bayramının en önemli iki kuralı “mi?loah manot” yani hediyele?me ile “matana laevyonim” fakirlere yardım etmektir. Tora her bayramda yetim, dul ve öksüzlerin korunmasını bayramın sevincinin onlarla payla?ılmasını emreder. Bununla beraber “sevinmek” sözcüğünün emir olarak kullanıldığı tek bayram Sukot bayramıdır. Bu bayramda Bet Amikda?’ın ziyaret edilmesi de gerekliydi. Zira Sukot üç ziyaret bayramı olarak bildiğimiz ?alo? Regalim içinde yer alır.
“Tidbak le?oni lehiki, im lo ezkerehi, im lo AALE et Yeru?alayim al ro? simhati.”
Eğer en büyük sevincimde Yeru?alayim’i hatırlamaz ve onu sevincimden üstün tutmazsam dilim damağıma yapı?sın.
137 numaralı Teilim mizmorunda Babil sürgününe götürülen atalarımız kendilerinden ?arkılar istenince böylesine büyük bir yemin etmi?lerdir. Öyle ki insanın en sevniçli günü olarak kabul edilen düğün günü kırılan bardak bizlere sevincimizin tam olmadığını gösterir. Rav Hayim Palaçi Z.L. Teilim’in açıklamasını yaptığı Aktav Eehayim adlı eserinde bu cümle ile Sukot bayramı arasında bir bağlantı kurar. AALE sözcüğü çıkmak yükseltmek anlamına gelir. Bir anlamda da bu bayramlarda Yeru?alayim’de Bet Amikda?’ı ziyaret etmek anlamındadır. Bu sözcüğün her harfi de Sukot bayramında kullandığımız Arba Minim dört farklı bitkinin ba? harfleridir.
Alef: Etrog. Ayin: Arava. Lamed: Lulav. He: Adas. Böylelikle Arba Minim ile Sukot bayramının gereklerini yerine getirmek Yeru?alayim’i bayramda ziyaret etmek ile denk sayılmaktadır.
