Size de olur mu bilmem. Yazlık mekândasınız, sürükleyici bir roman okuyorsunuz. Son sayfalara gelince, okunacak yeni bir kitabınız olmadığını fark ediyorsunuz. Hoş bir duygu değil. Aynısını geçenlerde yaşadım. Çareyi evdeki kitaplığı karıştırmakta buldum.
Son zamanlarda kitabı iki kez okuduğum oldu. Kimi zaman içeriğini hatırlamak için, kimi kez bende farklı bir etki bıraktığı için. Evdeki küçük kitaplığı karıştırırken şansıma kapağı açılmamış bir kitaba rastladım. Adı, ‘Yitik Kalpler İstasyonu’. Son çıkanlar arasında değil tabi. Ama eminim kitapçılarda hala bulabilirsiniz. Aramaya değer. Kitap on katın yazar tarafından yazılmış on öyküden oluşuyor. Değişen dünya, düzen ve insanlar… II. Dünya Savaşı sonrasını anlatan, umudun tekrar yeşerdiği bir dönemde Grand Central Terminalinde bir günde yaşanan olaylar. Bitmesini istemeyeceğiniz bir eser…
***
Büyükada’yı değişen çehresine rağmen çok sevdiğim doğrudur. Artık belli yerlere gidiyor, belli yerlere hiç uğramıyoruz. Alan daralıyor ama etraf hâlâ çam kokuyor.
Geçenlerde İskele’nin girişindeki Ksidas Kitapçısında Ada’nın çok eskide basılmış kartpostallarına rastladım. O kadar hoş ve nostaljikler ki. Bir tanesi Saat Kulesinin önünde vapur çıkışında eşlerin karşılayan hanımları tasvir ediyordu. Herkesin birbirini tanıdığı, selamlaştığı, olup bitenden haberdar olduğu nezih bir ortamdan söz ediyoruz. İyi ki bu kartpostallar hâlâ var. Bugün yanı yerde kiralık bisiklet kullanan trafik canavarları cirit atıyor. O alanda bisiklete binmek yasak olduğu için hiç üşenmeden kişileri ikaz ediyorum. Kimi iniyor, kimi umursamadan zigzag yapa yapa binmeye devam ediyor.
***
Beşiktaş deniz otobüsü seferlerinin azaltılması Adalıları üzdü. Bari, 17.30 seferi 18.30’da yapılsaydı da insanlar iş çıkışında daha çok yararlanabilseydi.
