Kimi yaşanmış ya da kurgusal öyküler vardır, unutmuş olsam da, bir olayın tetiklemesiyle olmadık bir anda aklıma düşerler. Nitekim bir gazetede, birlikteliklerinin yetmişinci yılını kutlayan eşlerin söyledikleri sevgi sözlerini okurken, bir süre boş gözlerle bilgisayarın ekranına takılıp kalmışım. Sonradan şu sözcükler geldi dilimin ucuna:
Sevmenin yaşı yok!
Johann Wolfgang Von Goethe’yi Alman edebiyatının ünlü bir şairi, yazarı ve düşünürü olarak biliyoruz. Doğu edebiyatından, daha çok Hâfız’dan esinlenerek yazdığı Batı-Doğu Divanı kitabı, yazarını farklı bir yönüyle tanımamızı sağlıyor. Nitekim çevirisini Gürsel Aytaç’ın yaptığı bir şiirinde bu klâsiklere karşı eğilimini şöyle dile getiriyor:
“Bu şiir ve üslupla
Yine Hâfız’ın yanındayız.”
Çok uzatmadan bu ünlü düşünürü niçin anımsattığıma gelelim: sözlerimin başında, sevmenin yaşı yok, diyordum ya…
Hâfız’ın, biçem ve konularına öykünerek yazdığı bu şiirlerin birinde, Goethe okuruna şöyle sesleniyor:
“Ey neşeli ihtiyar;
İçini karartmak istemeyeceksen
Seveceksin;
Saçların beyazlaşmışsa da.”
Çevremde gördüğüm, televizyonda izlediğim ya da kitaplarda karşılaştığım bu konunun, Goethe’nin dizelerinde dile geldiğini görünce paylaşmak istedim. Kuşkusuz kimsenin bilmediği yeni bir şey değil, ancak anımsatmaktan da keyif aldığımı söylemeliyim. Sanırım benim gibi birçoğumuzun, yeri geldiğinde bu konuda söyleyecek bir sözü olacaktır.
Nitekim saçları ağarmış, belleri bükülmüş, hayatlarının sonbaharında hâlâ birbirlerine sevgiyle bakan eşleri gördüğümde doğrusu imreniyorum. Birlikte geçirdikleri uzun yıllar boyunca aşındırmak bir yana, daha da güçlenen sevgileriyle, o insanların hayata daha sıkı sarıldıklarını düşünüyorum. Onları izledikçe sevmenin, sevginin yaşı yok, diyorum.
Sevgidir Yaşayan, benim yayımlanan ilk şiir kitabımın adı. Aynı adlı şiirimden birkaç dizeyi paylaşmak istiyorum:
“Toprağı işleyen sevgi
Hamtaşı yontan mermere can veren
Tohumdan toprağa bir ömür
Kişi sevdikçe insan
Sevildikçe insan”
Evet, yaşayan yalnızca sevgi! Yaşsız, zamansız…
Özellikle çıkarlarla birlikte maddesel değerlerin her alanda öne geçtiği, hoşgörü sınırlarının giderek daraltıldığı, insanların birbirlerine katlanmakta zorlandıkları günümüzde, sevgi kavramını ne kadar sorgulasak da, yeterli olmayacağını düşünüyorum. Baktığımızda, yüzyıllar boyunca bu konuda kaleme alınmış, sayısız yazı ve kitap bulabiliriz. Yaşanmış olaylardan kurgulanmış öykülere, romanlara, söylencelere kadar… Her birinde sevgiyi bir başka yüzüyle görüyor, bu duygunun yansımalarını olduğu kadar, insanları ve onların hayatlarını nasıl değiştirdiğini anlamaya çalışıyoruz.
Dileyelim ki sevgi, son soluğumuzu verinceye kadar, hiç eksilmesin yaşantımızdan!
