Web´den Seçmeler

Günlük hayatta mevcut olmayan bir dili insanlara öğretmek hiç de kolay bir şey değildi. Yeni kelimelerin karşılıklarını türetmek, oyun ve masallar yazmak, var olanları tercüme edip uyarlamak, okullar ve kurslar açmak, en önemlisi de insanları İbranice´nin yeniden konuşulur hale getirilmesi gerektiğine ikna etmek gerekiyordu. Eliezer Ben Yehuda, sabır ve inatla bütün bunları başardı. Yahudi ailelerin “sadece İbranice” konuşmasını teşvik için kampanyalar düzenledi, kendi ailesi de buna öncülük etti. Taha Kılınç - Yenişafak

İzak BARON Diğer

15 Şubat 2017 Çarşamba

FİLİSTİN TOPRAKLARINDA YAHUDİ YERLEŞİMLERİ KONUSU, FİLİSTİN BARIŞI KONUSUNDA EN ÖNEMLİ MESELEDİR, BU NEDENLE İSRAİLLİ MUHALİFLERİN CANLA BAŞLA KARŞI ÇIKTIĞI, ÇOK SERT ELEŞTİRİLER YAPTIĞI BİR KONUDUR

Biliyorsunuz, geçen günlerde İsrail yönetimi Batı Şeria, yani Filistin toprakları üzerinde yeni bir yerleşim birimini onaylayan bir yasayı kabul etti, yetmedi bu esnada Gazze’yi yine bombaladı. Bizim İslamcılarda ses seda yok! Bakın, olur olmaz savaş çığlığı atan gazetelerinde haber, zoraki, ‘vakayı adiye’ biçiminde verilmiş, hem de aşırı mesafeli bir dille. Dahası, tüm bunlar Kültür ve Turizm Bakanı’nın İsrail ziyareti esnasında oldu, içerde afra tafra kimseye gık dedirtmeyenler formalite icabı ‘kınama’ dışında, İsrail’e tek laf edemiyor. Tüm bu fırtınanın ortasında, İsrail gezisi sonrası Kültür ve Turizm Bakanı, “Filistin ile kültürel bağları güçlendireceğiz” türünden geçiştirici bir açıklama yapmış. Aslında, Filistin konusunun hep göz ardı edilen en önemli mevzularından biri Filistin kültürü diye bir şeyin kalmadığı gerçeğidir. Zira, Filistin topraklarının kültürel havzaları özellikle Doğu Akdeniz’in liman kentleri ve şehirli hayatı idi, onlar elden gittikten sonra Filistin toplumu tarımsal alanlarla sınırlı kaldı, ama konunun bu yönü nedense pek kurcalanmaz.

Şimdilik bu konuyu sadece not etmiş olalım, yine yerleşim konusuna dönelim. Filistin topraklarında Yahudi yerleşimleri konusu, Filistin barışı konusunda en önemli meseledir, bu nedenle İsrailli muhaliflerin canla başla karşı çıktığı, çok sert eleştiriler yaptığı bir konudur. Kısacası, İslamcılardan daha çok ses çıkardıkları ortada. Sonuçta, İslamcılar için, İsrail ve Filistin konusunda da her taşın altında Yahudi komplosu aramak ile çıkar bazlı siyaset gereği en önemli konularda sessizliğe bürünmek gibi iki uç nokta arasında ilkeli, derin ufuklu makul bir noktanın olmadığı bir kez daha net biçimde ortaya çıktı.

Nuray Mert

http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/673602/Kasabin_bicagi.html#

ELİEZER BEN YEHUDA 1922'DE, KUDÜS'TE TÜBERKÜLOZDAN ÖLDÜĞÜNDE, İSRAİL'İN KURULMASINA DAHA 26 YIL VARDI. AMA YENİ DEVLETİN DİLİ DE, KÜLTÜR ALTYAPISI DA KURUM VE METİNLERİ DE ÇOKTAN HAZIRDI

Onun ismini ilk kez İbranice hocam Ronit Hanım'dan duymuştum. “İbranice, geçtiğimiz yüzyıla kadar konuşulan bir dil değildi” demişti, “Ama o çıktı ve olağanüstü bir çabayla ölmüş bir dili diriltti”. Eliezer Ben Yehuda idi sözünü ettiği kişi. İsrail ve Kudüs'le ilgili okumalarımda daha sonra adına sık sık rastladığım Ben Yehuda, gerçekten de sıra dışı bir işi başarmış; İbranice'yi konuşulan, günlük hayatta kullanılan, modern bir dil haline getirmişti.

1858'de bugünkü Beyaz Rusya topraklarında dünyaya gelen Ben Yehuda, çocukluğunda din dili olarak öğrendiği İbranice'yi, güncel bir dile dönüştürmeyi kafasına koymuştu. 16 yaşına gelmeden Fransızca, Almanca ve Rusça da konuşmaya başlayan Ben Yehuda için, hayatta tek hedef vardı: İbranice'yi diriltip sinagoglardan ve tozlu kitap sayfalarından çıkarmak.

Bunun için, günlük hayatta karşılaştığı herkesle İbranice konuşarak işe başladı. 13 Ekim 1881'de Paris'te bir grup arkadaşına ilk kez İbranice hitap eden Eliezer'in sözleri, “Modern dönemdeki ilk İbranice günlük konuşma” olarak kayıtlara geçti. Muhataplarının İbranice'yi anlayıp anlamadığını hiç önemsemeyen genç Eliezer'in taviz vermesi söz konusu değildi. Bir süre sonra, yakın çevresi, onunla iletişim kurabilmek için İbranice öğrenmek zorunda kaldı. Ben Yehuda, dil direnişinde ilk meyveleri elde etmişti.

Aynı yılın sonunda, henüz evlendiği eşi Devora ile Filistin'e gelen Eliezer Ben Yehuda, İbranice'yi diriltme planının ikinci ve üçüncü aşamalarını gerçekleştirmeye koyuldu. Öncelikle kendi ailesine İbranice konuşmayı şart koşan Ben Yehuda, İbranice bir gazete çıkarmaya ve dili Filistin'e göç eden bütün Yahudilere öğretmeye başladı.

Günlük hayatta mevcut olmayan bir dili insanlara öğretmek hiç de kolay bir şey değildi. Yeni kelimelerin karşılıklarını türetmek, oyun ve masallar yazmak, var olanları tercüme edip uyarlamak, okullar ve kurslar açmak, en önemlisi de insanları İbranice'nin yeniden konuşulur hale getirilmesi gerektiğine ikna etmek gerekiyordu. Eliezer Ben Yehuda, sabır ve inatla bütün bunları başardı. Yahudi ailelerin “sadece İbranice” konuşmasını teşvik için kampanyalar düzenledi, kendi ailesi de buna öncülük etti.

Ben Yehuda, tüm bunlar yaparken İbranice'nin günlük sözlüğünü ve dev bir lügatçesini hazırlamayı da ihmal etmedi. Üzerinde çalıştığı (ve ölümünden sonra ikinci karısı Hemda tarafından tamamlanan) lügatçe, bugün bile İsrail'in temel dil kılavuzu durumunda. Dil çalışmaları için kurduğu küçük komisyon ise, bugün İbranice Dil Akademisi olarak faaliyetlerini sürdürüyor.

Eliezer Ben Yehuda 1922'de, Kudüs'te tüberkülozdan öldüğünde, İsrail'in kurulmasına daha 26 yıl vardı. Ama yeni devletin dili de, kültür altyapısı da kurum ve metinleri de çoktan hazırdı. Ve bütün bunlar, ömrü boyunca tek başına deliler gibi çalışan bir adamın ve ondan ilham alanların çabalarıyla gerçekleşmişti.

Taha Kılınç

http://www.yenisafak.com/yazarlar/tahakilinc/bir-dil-bir-adam-bir-ideal-bir-hayat-2036044

TERÖRE KARŞI İŞBİRLİĞİ İÇİN DE, LOBİSİNİN DESTEĞİNİ DEĞİLSE HİÇ OLMAZSA TARAFSIZLIĞINI SAĞLAMAK İÇİN DE İSRAİL ÖNEMLİ

İsrail ve Rusya ile ilişkilerini normalleştirmesi diplomasideki rasyonelliğin en bariz göstergesi. Ne Rusya, ne de İsrail Türkiye’nin beklentilerini yüzde yüz karşılayan ülkeler değil. Rusya, Esad rejimi destekçisi, PKK’yı terör örgütü olarak bile tanımıyor ama bizim için önemli. Çünkü bırakın BM Güvenlik Konseyi’ni, nükleer silahı, ticareti ve turizmi bir yana (ki onlar da önemli) güvenliğimizi ilgilendiren en önemli konuda Rusya askeri veto hakkına sahip.

Suriye’de Türkiye’yi kuşatan bir PYD/PKK kuşağı oluşmasını istemiyorsak, Rusya ile işbirliği yapmak zorundayız. Ayrıca IŞİD konusunda da çıkarlarımız örtüşüyor. Kaldı ki Suriye’nin geleceği üstünde söz sahibi olmak, destek verdiğimiz grupların çıkarlarını çözüm masasında korumak istiyorsak da yolumuz Moskova’dan geçiyor. Dolayısıyla rasyonel politika Rusya ile iyi geçinmeyi, sorunlarımızı konuşarak çözmeyi gerektiriyor. Konuşmanın önemini dün sabah yaşanan elim kaza sonrasında da görüyoruz.

Benzeri şeyleri İsrail için de söylemek mümkün. Bu ülkenin de, özellikle de Netanyahu Hükümeti’nin her yaptığını kabullenmek imkansız. Fakat teröre karşı işbirliği için de, lobisinin desteğini değilse hiç olmazsa tarafsızlığını sağlamak için de İsrail önemli. Bu yüzden de ilişkilerin normalleşmesi ve karşılıklı eleştirilerin tonunun belli bir düzeyi geçmemesi gerekiyor, ki zaten geçmiyor da.

Mensur Akgün

http://www.karar.com/yazarlar/mensur-akgun/dis-politikada-olumlu-gelismeler-3283

Netten okumalar