Bu Şalom’daki 25. yazım ve yeniden Limmud’dayım. Bu hoş serüven Limmud’la başlamıştı.
Bu Şalom’daki 25. yazım ve yeniden Limmud’dayım. Bu hoş serüven Limmud’la başlamıştı. O gün, henüz hiç tanışmadığım sevgili ağabeyim İvo’nun, geçen yıl aynı konferans odasında benden hemen önce ve benim gibi Nietzsche’yi de içeren bir sunum yaptığını daha sonra öğrenmiştim. O günün üzerinden bir yıl geçmiş.
Bu kez Limmud’17 için Ulus’tayım. Birçok değerli konuşmacı dinledim ve naçizane terörün iletişimi kullanması üzerine ‘Terör ve felsefe’ başlığı ile konuşma yaptım. Yine elit ve ilgili bir kitle, yine güzel dostluklar ve iletişim. Harika bir organizasyon daha.
Herkese, Limmud organizatörlerine ve dostlara teşekkürler.
Öğrenmek demek Limmud. Bu da bir öğrenme festivali. Yani en ihtiyacımız olan şeyi sunuyor. Bilgiyi. O bilgi ki; önemi insanlık tarihi kadar eski ve anlamlı. O bilgi ki; karanlıktan aydınlığa, barbarlıktan çağdaşlığa, kötülükten iyiliğe ulaştıran.
***
Bireysel veya kitlesel psikolojide, hitap, marka, sözel sembol olarak ne seçtiğiniz, derinlemesine sizi temsil eder. Bir festival için ‘Limmud-öğrenme’ kelimesinin seçilmiş olması, bu anlama anlam katan aklı ve niyeti ortaya koyuyor, bir bakıma. Öyle ki, öğrenmeyi her şeyin önüne koyan entelektüel ve rasyonel bir düşüncedir bu.
***
Derrida her ne kadar bu yüzyılın korkunç kirlenişini görerek, “Bilmek acı verir” dese de, bilmeden olmuyor. Her yanımız enformasyon. Üstelik üçüncü sayfa enformasyonu.
Buna rağmen kaçamıyoruz. Bu çağın en olumsuz getirisi, enformasyonu filtreleyemememiz.
Bu çağ bu nedenle mutsuz.
Ancak bilgi değer içerince mutluluk getiriyor. Limmud gibi. Birçok değerli dost kazanma yanında, bilgi ile doyuyor insan. 2017 Limmud’da da bunu yaşadım.
Mutlulukla.
