Eyal&Silvyo Ovadya
Mi ermana keriya una komputadora para sus estudios en la universidad, ande estava estudyando “Proyektos Industriales”. I esta komputadora era un menester para las lisyones. Todo se estava realizando kon este ordenador. Mi padre estava demandando komo es este, komo es el otro? La eskola empeso i dainda el ordenador no estava merkado. El segundo dia de la eskola el profesor disho a mi ermana ke no puediya azer los kursos sin esta komputadora, i le disho ke se puediya ir de la klasa. Mi ermana tenia ganas de yorar porke mi padre no avia dechidado lo ke era de menester. Kuando mi ermana torno a kaza, mi madre le demando de ke afito: i le konto todo. A la noche mi padre se izo pishman de tornar a kaza, porke todos lo atakimos. I mi madre disho, “Fin ke le vyene la gana del riko, se muere el prove.”
Ablam üniversitede “Endüstriyel Tasarım” bölümünde okumaya başlayacağı günlerde dersleri için bir bilgisayara ihtiyacı vardı. Ve bu bilgisayar dersleri takip edebilmek için bir gereklilikti. Her şey bu bilgisayarla gerçekleşiyordu. Babam da bu bilgisayar nasıl, diğerinin ne özellikleri var? diye sorup duruyordu. Okul başladı ve bilgisayar halen alınmamıştı. Okulun ikinci günü, öğretim üyesi öğretmen ablamın yanına gelerek bilgisayarı olmadan dersleri takip edemeyeceğini ve boşuna sınıfta kalmamasını ve bu günlük ayrılabileceğini söyledi. Ablam ağlamak istiyordu. Sebebi babamın bilgisayarı almak için halen karar vermemiş olmasıydı. Eve döndüğünde annem hayretler içinde ne olduğunu sordu: ve ablam olanları anlattı. Akşam babam eve döndüğüne pişman oldu. Hepimiz ona hareketinden dolayı saldırmaya başlamıştık. Ve annem şöyle dedi: “Fin ke le vyene la gana del riko, se muere el prove / Zenginin arzusu gelinceye kadar, fakir ölür.”
