Armine Gül Korkmaz
Pedofili ya da sübyancılık, yetişkin bir kimsenin ergenlik öncesi çocukları veya ergenliğe yeni girmişleri cinsel açıdan çekici bulması, cinsel eğiliminin çocuklara yönelik olmasına neden olan psikoseksüel rahatsızlık. Bu rahatsızlığa sahip kişilere pedofil / sübyancı denir. Daha çok erişkinlerde görülen pedofili nadiren kadınlarda da görülebilir. Pedofillerde cinsiyet ayrımı yoktur; bu kişiler her iki cinse de yönelebilirler.
Pedofilinin cinsel yönelim mi, suç mu, hastalık mı olduğu yıllardır tartışılan, araştırılan bir konudur. Pedofili genel tanımında hem suç hem de cezai indirimi olmaması gereken bir hastalık olarak da isimlendirilir.
Ben ise pedofili konusunda henüz yazmakta bile sıkıntı çektiğimiz soruna değinmek istiyorum. Çünkü Aslı Tohumcu’nun kaleme aldığı, tepki topladığı, hatta linç edildiği kurgu-yazı üzerinden yol almak gerekirse üzerinde konuşmaya bile çekindiğimiz konuyu nasıl çözeriz bilemiyorum.
Türlü çekincelerle yazamadığımız, yeterince irdeleyemediğimiz taciz, tecavüz, pedofili meselesi ne yazık ki kolaylıkla mücadele edemeyeceğimiz bir boyuta ulaşmış durumda.
İstismar edilen kız çocuklar, ergen kız çocuklar, istismar edilen erkek çocuklar ve ergen erkeklerden farkla, maruz kaldıkları tecavüzün ardından istenmeyen gebelikler sorunuyla da karşımızda. Bir devlet hastanesine, 18 yaşından küçük 115 çocuk, gebeliğe bağlı rahatsızlıklar ve doğum yardımı nedeniyle başvuruyor. Ancak bu çocuk anne adayları nasıl gebe kaldıklarına dair sorgulanmıyor, gebeliklerden sorumlu şahıslar bir soruşturmaya dahi çekilmiyorlar. Emniyete bildirilmesi gereken bu bilgiler hastane yönetimi tarafından engelleniyor, rapor tutan memur açığı fark edip hastane yönetimine tekrar tekrar hatırlattığı halde konu hakkında işlem yapılmıyor. Üstüne üstlük görevini yapan bu memur adeta ceza niyetiyle başka bir kuruma sürgün ediliyor.
Daha geçtiğimiz haftalarda kız çocuklarının 9, erkek çocuklarının 12 yaşında evlenebileceklerini fetva eden dini kurumdakiler bu skandal patlak verdiğinde ne düşündüler çok merak ediyorum. Evliliğin yalnızca evlilikten ibaret olmadığını, evliliğe bağlı cinsel yakınlığın gebelik getirisini hesap etmedikleri çok açık ortada. Günümüz dünyasında 9 ya da 10 yaşındaki bir gebe ile, 12’sinde bir baba adayından sağlıklı bir aile hayatı nasıl beklenebilir? İki çocuk, kendileri henüz, ebeveynlerinin korumasına ve bakımına muhtaçken nasıl ana-baba olabilirler? Elbette bu fetvanın ve olabilecek paralel yasal düzenlemelerin çocukların akranlarıyla kolaylıkla evlenmesi için verilmediğini düşünüyoruz. Zira Başbakan fetva ardından gelen tepkiler üzerine yaptığı açıklamada cezaevlerinde üç bine yakın kişinin bu suçlar nedenli mahpus yatmakta olduğunu, ‘sorunun’ çözüldüğü takdirde bu kişilerin dışarıdaki ailelerine kavuşabileceklerini söyledi. ‘Dışarıdaki aileleri’ meselesi ne olabilir ki? Amaçlanan, yasal düzenlemeyle çocuk istismarcılarını cezadan kurtarmaya çalışmaktan başka bir şey olmasın- Şu an için 18 yaşından küçük çocuklarla rızaya dayalı ya da dayalı olmayan cinsel yakınlık suç kapsamında değerlendiriliyor. Çocuk Hakları Sözleşmesine göre 18 yaşını doldurmamış herkes çocuk. İstismar edilen çocuk, istismarcının eşi addedilemez. İstismar edilen çocuk ve ebeveynleri mağduriyetin giderilmesi adına gebeliğe bağlı ya da tecavüz saldırısına dair saldırganın evlilik yoluyla ceza almaması için uzlaşmaya gitse de, sosyal devlet sorumluluğu gereği tecavüzcüyü aklamamalı, saldırganı yargılamalı ve cezalandırmalıdır. Bir reform ve yasal bir düzenleme ancak ihtiyaç dahilinde ve mevcudu iyileştirmek yolunda yapılmalıdır. Sosyolojik olarak yeterince denetlenmemiş ve sorgulanmamış geleneksel aileyi kutsayarak, atalarının ve ninelerinin geçmişte yaptığı çocuk yaşta evlilikleri sorunsuzmuş gibi göstererek günümüze ‘ışık’ tuttuğunu düşünenler de çocuk istismarının yaygınlaşmasının önünü açar. Kaldı ki, Çocuk Hakları Sözleşmesi ve uluslararası yasalarla belirlenmiş çocukluk yaş tanımı, sağlıklı cinsel yakınlık yaş sınırı aşağı çekilme ihtiyacı hasıl olduğunda da bu tanımı düzenleyecekler ve dikte edecekler tıp dünyasından sağlık emekçileri ve çocuklar olmalıdırlar. İnsan canlısının cinsel gelişiminde de sapmaya neden olan küresel ısınma, sağlıksız ve yetersiz beslenme, tv, denetlenmeyen internet ve pornografi tehdit olarak görmemiz gereken diğer öğelerdir. Çocuklar açısından vaktinden önce temas edilen cinsel uyaranlar onların erkenden cinsel olgunluğa erişmesine neden olur. Araştırmalar bu cinsel uyaranlar nedenliyle çocukların daha erken yaşta cinsel yakınlığı pratik etme yolunda adımlar attığını gösteriyor.
Sözünü ettiğim gibi velev ki çocuklar, çocuk yaştakiler, değişen ve bozulan dünya temelinde akranlarıyla daha ufak yaşta yakınlaşma ihtiyacında ısrar ederlerse sağlık temelli yeni hukuki düzenlemeler gerçekleşir. Ve bu yasal düzenlemeler değişen biyolojik ihtiyaç temelli değerlendirileceğinden suiistimale de açık olmaz.
Pedofili meselesine dönecek olursak, pedofiliyi sadece cinsel yönelim olarak kabul etmenin yararsızlığı üzerine konuşmamız gerekir. Pedofili cinsel yönelim olarak kabul edilse bile, sağlıklı ve kabul edilebilir cinsel ilişki akranlar arasında sulh içinde geliştirilmesi gerektiğinden bu kabulün pratiği gerçekleştirilemez. Çocuk yaştaki her birey ile rızası ya da rızası olmadan geliştirilen cinsel yakınlık suç sayılır. Bu oluşum, çocuklara yönelik suçların en önemlilerinden biridir. Çocukta çok ciddi travmalara neden olabilir, ruh ve beden sağlığı üzerinde kalıcı etkiler bırakabilir.
Tıp dünyası ise pedofili konusunda ikiye ayrılmış durumda. Bir grup araştırmacı doktor pedofilinin cinsel yönelim olduğuna, diğer grup hastalık olduğuna ve tedavi edilebileceğine işaret ediyor.
“İnsanlar neden pedofillere yardım etmeliyiz diye düşünüyor. Takip edilmeli, hapse atılmalı, hatta hadım edilmeliler, ama biz pedofillere yardım edebilirsek belki de taciz edilen çocukları kurtarabiliriz.”
Bu sözler kızı pedofil bir adam tarafından kaçırılan Paul Jones’a ait. 2012 yılının ekim ayında April Jones, Mark Bridger tarafından kaçırılıp, öldürülmüştü. Bridger’in April Jones’u alıkoyduğu süre boyunca internetten çocuk pornosu izlediği ortaya çıkmıştı. Jones ve eşi çocuk istismarının daha iyi anlaşılması için bir kampanya başlatıyor. Bu kampanya pedofillerin suç işlemesini önlemek için yardım almalarını da içeriyor.
Pedofiliye neden gösterilen başka bir teori de ‘Vampir Sendromu’ olarak adlandırılıyor. Vampir Sendromuna göre eğer bir vampir tarafından ısırılırsan, vampir olursun. Eğer cinsel istismara maruz kaldıysan, sen de gelecekte istismarcı olursun. Doktor Cantor’un çalışmaları pedofilinin gelişme sürecine alternatif açıklamalar getirse de “Pedofil doğarsan, pedofil kalırsın” tezi birçok doktor tarafından tartışılıyor.*
Okuduğunuz üzere pedofil kişinin teşhisi konusunda ortak tek bir sonuç yok. Yapılmış onca tıbbi ve sosyolojik araştırma bu sorunla mücadele etmemizi ne yazık ki kolaylaştırmıyorlar. Pedofililere ve çarpıcı hikâyelerine ancak bir suç işlediklerinde mahkeme tutanaklarında ve basına yansıyan haberlerde rastlıyoruz. Pedofililerin eylem motivasyonlarını bilmiyoruz. Bir pedofil, henüz suça bulaşmadan, eğilimlerini sezinleyerek bir şizofreni hastası gibi tıbbi yardım talebiyle hastaneye başvurabiliyor mu, bilmiyoruz. Pedofili oluşumu bulunanlarda tedavi ile sağlıklı bir cinsel geri dönüşüm olasılığı var mıdır, bilmiyoruz. Hukuk sistemi ve ceza yasaları pedofil ya da cinsel sapmaları olan kimseleri insanlık onurunu gözetecek biçimde gözetiyor mu ya da gözetmeli mi? Cinsel zorbalık ve en ağır cinsel suçlar karşılığında ölüm cezasının yararlılığı ve yararsızlığı üzerine düşünceler neler? Dahası toplum bu konuda bir mutabakata varabiliyor mu?
Doğrusu suç ve cezanın, sonuç odaklı geliştirilen her fikrin pedofilinin ortadan kalkmasında ya da gerilemesinde tam bir etkiye neden olmayacağı çok kesin. Pedofili oluşuma sahip kişiyi devlet, tüm vatandaşlarına eşit mesafede yakın durması gereken sosyal devlet sorumluluğuyla kabul etmeli, hasta ya da yardıma muhtaç biri olarak görmeli ve henüz suça bulaşmadan onu topluma kazandırmalı. Kişinin kendi durumunu beyanı, kendi ve toplum sağlığı için çeşitli bilinçlendirme ve eğitim teknikleriyle özendirilmeli, suç işlemeyen hiçbir birey bu beyan karşılığında mimlenmemeli toplum dışına itilmemelidir.
Son olarak; “benDE” başlıklı, dünyada “me too” akımı olarak bilinen kadınların yaşadıkları taciz deneyimlerini aktaran yazılardan biri olmak için kaleme alınmış Aslı Tohumcu yazısı, içindeki bazı ifadelerden dolayı tartışma yarattı. Cinsel zorbalık meselesi toplumsal duyarlılıklar gözetilerek fabl ya da başka tekniklerle anlatılamayacak, anlatılmaması gereken meselelerdendir. Yazının erotik, kışkırtmacı ve tiksinç duygu oluşumlarına neden olduğu durumlarda bile pedofili hakkında mahkeme tutanaklarından daha çok detaya ulaşacağımız bilgisi bu alanın olabildiğince özgürleşmesini gerekli kılıyor.
Bu yüzden pedofili konusunda örtülü, anlaşılmayacak ya da düşüncelerin tamamen çorbalaşacağı sembolik anlatımlardan kaçınılmalı ve şeffaf davranılmalıdır.
* http://www.bbc.com/turkce/haberler/2015/11/151124_pedofili
