Dağlık Karabağ işgalinin Azerbaycan zaferi ile sonuçlanması Türk coğrafyası ile Türkiye arasında yeni bir ticari yolun açılmasına ve Yeni İpek Yolundan daha fazla pay almasına kapı açtı. Hemen arkasından bölge ülkeleri ile altılı bir ekonomik işbirliği yapılanması teklifi de geldi.
44 günlük savaşın ekonomik boyutuna kısaca bakıldığında Ermenistan’ın bu teklife sıcak bakmasının kendi çıkarına olduğu açıkça görülüyor. ABD Ermeni diasporasının uzun menzilli manevi desteği haricinde herhangi bir maddi çıkarı olamayan Ermenistan, Fransız Macron’un yanlış politikalarının bedelini yine uzaktan güdümlü olarak ödemeyi mi tercih etmeli yoksa komşuları ile daha yakın ilişkiler kurarak, kendi yolunu mu çizmeli, bırakalım rakamlar konuşsun. Tradingeconomics.com verilerine göre aslında cevap çok net. Geç bile kalmış.
Önce Ermenistan makroekonomik verileri. GSYİH daralması %9,1 iken işsizlik %17,5 seviyesinde. Enflasyon %1,6 iken cari açığının GSYİH’ya oranı %10’a yakınlaşmış durumda. Kamu borcunun GSYİH’a oranı %45,6 ve bütçe açığının oranı ise eksi %1. Nüfus ise üç milyon. Türkiye’den ithalatın payı %53 iken Fransa’dan %1,6. Fransa’ya ihracatının payı ise %3.
Azerbaycan verileri ise ışıl ışıl. Pandemide GSYİH’sı 3,5 daralırken işsizlik %4,8 ve enflasyon ise %2,8 seviyesinde. Cari fazla veriyor ve GSYİH’ya oranı %9,1 ve bunun %29’u İtalya’ya. Haliyle Avrupa’nın gaz ihtiyacını karşılıyor. Kamu borcunun GSYİH’ya oranı %48,4 iken bütçe açığının oranı eksi binde dört. 10 milyon nüfusu ile petrol gelirlerinin yatırımlara dönüştüğü bir yer. İhracatında %15 Türkiye ve %7 İsrail pay alıyor ikinci ve üçüncü sırada. İthalatta ise Rusya %17, Türkiye %12, Çin %11 ve İsviçre %9 pay alıyor.
Bu tablo net bir şekilde gösteriyor ki, Ermenistan’ın hem coğrafi, hem demografik, hem ekonomik olarak bir an önce bölgede komşuları ile arasını düzeltmesi kendi faydasına olacak.
