Türk Musevi Cemaati`nin oluşturduğu sinema birimi Holokost`u anma haftası etkinliklerinde bir ilki gerçekleştirerek G Mall`de Karakare Film Günlerini düzenledi. 25 Nisan Salı günü yapılan Gala Gecesi`nde "Gri Bölge" (The Grey Zone) filmi gösterildi
Sedat Ergin
Türk Musevi Cemaati’nin Yahudi Soykırımı’na ilişkin filmlerin gösterildiği ‘Kara Kare Film Günleri’ni organize etmiş olmasını çok önemsiyorum. Türkiye gibi bazı kesimlerin hala Yahudi soykırımı gerçeğini inkar ettikleri bir ülkede böyle bir etkinliğin yapılıyor olmasının değeri azımsanmamalıdır. Bu filmler bizlerin yaklaşık 60 yıl sonra soykırım gerçeği ile yüzleşmemizi sağlıyor.
"Gri Bölge" filmini izlerken oradaki olayların kurgu değil hayatın kendisi olduğunu bilmek insanı büyük bir utancın içine sokuyor. İnsan yaşadığı duyguları ifade edebilecek sözcükleri bulamıyor. Sözün bittiği bir noktaya geliyorsunuz. Sadece söz de değil aslında, bildiğiniz duygularınızın da karşılık vermekte yetmediği bir durumdan söz ediyorum. Şunu söylemek istiyorum: her durumun insanın duygu aleminde tetiklediği bir duygu vardır. Bu kızgınlık olabilir, içerlemek olabilir, şiddetli bir infial olabilir…. Ama Yahudi Soykırımı olgusu karşısında insan olarak tanıdığınız, bildiğiniz hisleriniz tepkinizi yansıtmakta yetersiz kalıyor.
Bu olaylar çok uzun zaman önce tarihin zaman tüneli içindeki bir noktada yaşanmadı, yaklaşık 60 yıl önce üstelik Avrupa’nın göbeğinde meydana geldi. Soykırım gerçeği aslında belli koşullar bir araya geldiğinde insanın insanlık değerlerinden ne kadar uzaklaşabildiğini gösteriyor. O zaman bu koşulların bir daha oluşmaması ve bu tür insanlık suçlarının bir daha bu gezegende işlenmemesi için sürekli bir eğitim faaliyeti gerekiyor. Soykırım filmlerinin gösterildiği bu tür organizasyonların bu açıdan büyük yarar sağlayacağını düşünüyorum.
Bu etkinlik, soykırımda hayatlarını kaybeden Yahudileri anmak, onların hatıralarını yaşatmak için de değerli bir vesile oluşturuyor. Bu organizasyonun önümüzdeki yıllarda toplumun çok daha geniş kesimlerine de seslenecek şekilde yapılmasını temenni ederim.
Güneri Cıvaoğlu
Holokost filmleri arasında gördüğüm "en" film.
"En"in yanına koyacağım "sıfatı" hak edecek bir sözcük belleğimde ve duygularımda yok.
"Güzel" diyebilirdim ama öylesi bir insanlık çirkinliğine nasıl o sözcüğü kullanabilirim?..
"Başarılı" sıfatını da böylesi bir vahşet için kullanamam ki...
"Gerçekçi" desem, gördüklerimin verdiği mide bulantısı, insanlık adına
yapılanlara duyduğum tiksinti "gerçeği" kabullenmeme engel.
Daha önce krematoryumları yerinde görmüştüm.
Filmlerini izlemiştim.
Kitaplarını okumuştum.
Anılarını dinlemiştim.
Ama... Bu filmi izlerken duyduğum isyanı, yaşadığım ruh depremini
onlarla kıyas edemem.
Filmden çıkışta adeta başkalaşmış, bin yıl yaşamış gibi hissettim.
