Tehlikeli yardim

Reneta Sibel YOLAK

1939 yılıydı. Rusya’daki Museviler bütün dünyadaki Museviler gibi Polonya ve sınırındaki meydana gelen kötü olayların farkında değillerdi. Naziler büyük bir katliam yapmaktaydılar.
Pinchas Sudak Rusya’da yaşayan bir Musevi’ydi. Birkaç yıl içinde toplumlarının yok edilmeye çalışılacağını ve eziyet göreceğini bilmiyordu ama bir şeylerden şüpheleniyordu.
Polonya’da bir sürü işaret vardır. Bir sürü Polonya yahudisi ülkeyi terk ediyordu. Hatta ülkelerinde kalmaktansa Rusya’ya gelmeyi tercih ediyorlardı. Kadın, erkek ve çocuklar yaşamak için Rusya’ya iltica etmek istiyorlardı. Toplumun saygın liderleri, zenginleri ve  normal insanları insan ayırmadan herkes, geceleri saatlerce yürüyor, kafalarını koyacak bir dam ve boş midelerini doyuracak yemek arıyorlardı.  Rusya hükümeti gelenlere  tipik bir şüphe ve eziyetle bakıyordu, onlar “hükümetin düşmanı olabilir” gözüyle tüm yabancılarla konuşulmasını yasaklamıştı.
Polonyalı Yahudi mülteciler küçük valizlerinden başka Rusya’da hiçbir varlıkları olmadan tren istasyonuna geliyorlar, hiç dilini ve adetlerini bilmedikleri bu yabancı  ülkede, hiçbir tanıdıkları olmadan yaşamaya geliyorlardı.
Mülteciler Sibirya’ya gitmek için ancak açık istasyon alanlarında uyuyabilirlerdi. Yabancılarla konuşmak kesinlikle yasaktı. Hepsi de dondurucu Sibirya’ya gitmek için bekliyorlardı. Herhangi bir Rus vatandaşı bu “yabancı casuslarla” iletişim kurarsa tehdit edilerek hapse atılacaktı. Böyle bir atmosferde Pinhas ve Batya Sudak evlerini mültecilere açtılar. Kişisel tehlikesine rağmen, bu dar zamanlarında yardım için bu mültecileri arayarak yardım etmeye başladılar. Haftada birkaç kez Pinhas tren istasyonuna büyük kızı Batshevayla, “eğer sıcak yemek istiyorsanız,bu adrese gelin ”diyerek  yidişçe yazdığı notu mültecilere veriyordu.
Batsheva “Polonyalı çocuklara sanki onların garip elbiselerine bakıyormuş gibi yaklaş” dedi babası.
Polonyalı mülteciler Ruslara göre değişik giyinmişlerdi. Eğer küçük bir çocuk onlara merakla yaklaşırsa dikkat çekmezdi.
“Bu notu onlara ver ve bizim Yahudi arkadaşlarımıza yardım et” dedi Pinhas.
7 yaşında olmasına rağmen Batsheva davranışlarının önemini anlamıştı. Cesaretle gençlere  notları veriyor, meraklı bir çocuk gibi davranıyordu.
Polonya Yahudileri bu büyük yardımseverlik için minnettardılar. Birer birer Sudakların evine geliyor, misafirperverlikle ve güleryüzle karşılanıyor, sıcak yemek yiyorlardı. Bazı Cuma akşamları bir çok Polonyalı mülteci Sudakların evine geliyor, yer olmadığı için birkaçı yerde yatmak zorunda kalıyordu. Polisin yapacağı bir baskında Pinhas, misafirlerini çabucak arka kapı ve pencerelerden kaçmaları ve kendisinin ön kapıyı açana dek gitmeleri için uyanmıştı.
Pinhas  ailesi ve kendisinin hayatı ve güvenliğinin tehlikede olduğunu biliyordu ama karısı ve o bunun onların görevi olduğunu da biliyordu.
Bir  gün gelen Polonyalı Yahudiler içinde zengin pahalı bir manto ve kürk şapkalı, diğerlerinden uzak, kendine güveni ve cesareti olan, diğerlerine göre önemli bir insan olduğu sıfatı uyandıran biri vardı.
Pinhas  Cuma akşamı yemeğini yiyerek adamla konuştu Karısı Batya’nın bu adamdan çok rahatsız olduğunu gördü.Hem de çabucak pahalı gümüş kapları ondan uzağa koyduğunu gördü.
Batya “sadece onda sevmediğim bir şey hissettim ”dedi.
Bu olay bile Sudaklar’ın mültecitlere yardımını engelleyemedi.
Pinhas  Birkaç  tanıdığı Musevi mülteci hakkında araştırma yaptı ve Sibirya’ya gittiklerini öğrendi.İsimlerini hatırladığı kişilere yemek paketleri yolladı.Bu paketlerin o kişiler için ne kadar değerli olduklarını biliyordu.Aksinin güvenliği için kendi adı ve adresini paketlere yazmadı. Pinhas bir gün Polonya Yahudisinden bir mektup aldı Sizin cömert yemeğimiz sayesinde bir arkadaşımız ölmekten kurtuldu , ki bu adam Yahudi çocuklarına Yidiş ve din dersleri veriyordu.Pinhas adamın ismini öğrenmemekle birlikte bu kişiyi kurtardığına çok memnun oldu.
Bir gün Sudaklara sakallı bir Tora uzmanı geldi.Pinhas bu adamın özel biri olduğunu hissetti ve onun istediği kadar evinde kalabileceğini söyledi. Adam önce tereddüt etmesine rağmen, kaldı ama verecek  parası  yoktu.
Pinhas oğlu Nachman’ı yetiştirmesini,din bilgileri  öğretirse kalabileceğini söyledi Bu adam  yaklaşık 2 yıl boyunca  Nachman ‘a din öğretti ve evlerinde kaldı.
Yıllar  sonra  Sudak  ailesi Rusya’ dan kaçıp İsrail ‘e taşındığında, büyük bir dindar grup  evlerine geldi.
Bu grubun başkanı da dini giysileri  içinde  onları  sevinçle selamladı. Pinhas’a özellikle onları  ziyarete geldiğinde  iyilikleri ve yardımları için teşekkür etmek istediğini ,bir kuruşsuz Rusya ‘ya geldiğinde  onların  yardımı ile onların yardımı sayesinde  yaşadığını söyledi.
Pinhas  adamı içeri aldı ve misafir  etti Kızı Batsevaya‘ya bu kişiyi  tanıyıp  tanımadığını  sordu  .Bu evlerinde  Nachman ‘a  din  bilgileri  öğreten ve 2 yıl kalan  değerli  din  bilgininden başkası  değildi.
*”yardım  etmek” –Bu  dünyada  Tanrı ‘nın  dünyayı  kurmasının  asıl nedeni ve  anlamıdır.
*Bazı  insanlar ‘Ben mutluyum,neden  başkasına  yardım  edeyim”  derler .
*Mutlu olan insanlar da bir gün yardıma muhtaç olabilirler
*Paylaşmak, hele  hayatını  hize  sayıp  paylaşmak, tehlikelere  rağmen  ümit, yaşama  sevinci  taşımak, yeni  nesillerin, toplumun  yok  olmasını  engellemek  büyük  bir  sevaptır.
*Herkes  bir  gün  yardıma  muhtaç  olabilir.
*Batya’nın  6. hissi  sayesinde  büyük  bir  tehlikeden  kurtuldular 
*İyilikler  asla  unutulmamalıdır.  Yapılan  her  iyilik  sahibine  artarak, geri dönecektir.