Esas Önemli Olan

ALP ALKAŞ

Oysa ki, sporun özünde insanlar ve süreçler var. Dün akşam ağabeyimle konuşurken söylediği bir cümleye takıldım: "Sezon boyunca kostümle sahada durduğumuz süre aslında sezonun çok küçük bir parçası". Maçı salonda ya da stadyumda seyrederken, heyecan içerisinde sahada olup bitene odaklanıyoruz. Peki ya saha kenarında olanlar, ya da sahaya çıkmadan önce yapılanların ne kadar farkındayız? "Çok bilenlerin" arasında, gerçekten bilenlerin değerini biliyor muyuz?

Müsabakaların arkasındaki bütün fiziksel, mental ve taktiksel, zaman zaman de yönetimsel hazırlığa ne kadar hakimiz?

Arda'nın maç sonrası röportajında hocası hakkında sorulan soruya "en önemlisi, hocamız süper bir insan" demesi çok manidar değil midir? Bir kısmımız bunu bile tersinden almaya çalışırken Skibbe'nin her oyuncu değişikliğinde çizgiye kadar gelip oyundan çıkan oyuncusunun emeğine karşılık verdiğini görmek daha kolay ve iyi olmaz mıydı?

Son zamanlarda, spor adamlarının otobiyografilerini okumaya verdim kendimi. Ülkemizde kitap raflarında bulmaya pek alışık olmadığımız bu kitapların iyi olanlarında tam olarak bu süreçlere ve insanlığa ait pek çok çıkarım yapmak mümkün.

Bu sene yeniden Tour de France'a dönecek olan son senelerin tek dopingsiz şampiyonu Lance Armstrong'un kitabının adının "My Journey Back to Life" olması ve kitabının çok küçük bir kısmının, Tour zaferlerine ayrılmış olması tesadüf değildir. wScolari'nin kitabında insan ilişkileri, maç öncesi analizler ve mental hazırlıklar her şeyden çok konu edilir. Modern futbolun sayılı takımına sadık şövalyelerinden Steven Gerrard,  bugün geldiği yere gelmek için dokuz yaşından beri ne şartlarda ve ne kadar sıkı çalıştığını kendi kitabında anlatıyor.

Şu sayı ve sonuç takıntılarımızdan bir kurtulabilsek, sporun içinde o kadar keyif alınacak şey bulabiliriz. Normalde dikkat etmediğimiz süreçlerden ve bize detay gibi gözüken şeylerden öğrenebileceğimiz o kadar çok şey var ki! Keşke bunlara yazık etmesek. Keşke spora ve emeğe ihanet etmesek...