Esasen M.S. 70'te Bet Amikdaş'ın yıkılmasından dahi evvel, Mezmurlar sinagog duaları edebiyatına girmişti. Talmudik dönemden itibaren halkın da talebiyle beraber; cemaat ibadeti, evlerde uygulanan merasimler ve diğer vesilelerle ilgili olarak, Mezmur'ların kullanılışında düzenli bir artış izlenir oldu. Geleneksel Dua Kitabı'nda, günümüzde 70'ten fazla bütün mezmur ve başka dua bölümlerine bağlanmış ve Mezmurlar Kitabı'ndan alınmış 200'den fazla pasuk (ayet) alıntısı bulunmaktadır.
İlk zamanlardaki odak noktasının; Üç Hac Bayramı'nda, Roş Hodeş ve Hanuka'da söylenen Alel mezmurları (113-118), Şabat ve dini bayram sabahları söylenen "Büyük Alel" (Mezmur 136) -ki bu mezmur Pesah Sederi'ne de dahil edilmiştir ve Leviler'in bet Amikdaş'ta haftanın günlerinde söyledikleri yedi mezmur olduğu sanılmaktadır. Rabinik zamanlardan itibaren Ortaçağlar'a dek, dualar külliyatına ilave olunan ek mezmurlar arttı. Örneğin Şabat (veya Şabat'la çakışan bayramlarda) Tora okunmasından sonra Sefer Tora'ların tekrar Aron Akodeş'e götürülüşü esnasında ve Birkat Amazon duasından evvel söylenen mezmurlar; evlenme töreninde söylenen mezmurlar, Kabalat Şabat'a mahsus mezmurlar, vs.
Kaynakça: "Yahudilik Ansiklopedisi", Cilt I, II, III Yusuf Besalel
