En büyük lanet sanırım,
Ne aradığını bilmemek ve aramak.
Ya da bildiğini sanmak,
Yanlış limana sığınmak.
Her seferinde alabora olmak…
Sonunda ciğerlerinde tuzlu su,
Gözlerde bulunma arzusu.
Evet O bulsun beni,
Tutsun elimden, çıkartsın sahile.
Huzurlu bir gölgede anlatsın,
Neden O’nu bulamadım bunca sene.
Sorulan hesap değil bu,
Sadece kaybetme korkusu.
Yer açmak lazım diyor bir ses.
Sahip olmak için değil anlamak için yer lazım.
Kadehi boşaltmak lazım, belki de kırmak?0
Kırmak ki her parçayı tek tek toplamak.
Böylece kadehi anlamak.
Ve boşuna hiç doldurmamak…
Amir Kohen / 25.05.2008
