Nobel Ödüllü Elie Wiesel, henüz 16 yaşındayken tutsak edildiği ve babasını yitirdiği Buchenwald Ölüm Kampı’nı, yıllar sonra ABD Başkanı Obama ve Alman Başbakan Merkel ile ziyaret etti. Wiesel, dünyanın geçmişten ders almadığını dile getirdi.
“Bugün buraya gelmem, babamın mezarını ziyaret ettiğim anlamını taşıyor. Oysa ki babamın hiç mezarı olamadı. Onun mezarı gökler. Gökler zaten en büyük Yahudi Mezarlığı… Babamın ölümü hayatımın en büyük boşluğu oldu. O acı çektiğinde, ben buradaydım. Babam yardım istediğinde, ben buradaydım. Bir yudum su için yakardığında, ben buradaydım. Babam son sözcüklerini söylediğinde, burada değildim. Beni çağırdığında başka bloktaydım. Adımı çağırdığında, yaklaşmaya korktum, herkes korkuyordu. Ve babam öldü… Ben oradaydım, ama orada değildim.
Günün birinde geri dönüp onunla konuşabileceğimi düşündüm hep. Ona bugünün dünyasını, yaşadığım ABD’yi anlatacaktım. Babama ne anlatabilirdim ki? Dünyanın geçmişten ders aldığını mı? Bundan o kadar emin değilim.
Sayın Başkanım, sizin şahsınızdan çok umutluyuz. Çünkü sizin insani değerlere önem veren bir bakış açınız var. Bu dünyayı değiştirme gücüne sahipsiniz ve bunu yapmaya hazırsınız. Bu dünyayı daha iyi yaşanabilecek bir dünyaya dönüştürebilirsiniz. İnsanların artık savaşmayacağı, birbirinden nefret etmediği, birbirine saygı duyduğu bir dünya…
Ne yazık ki dünya geçmişten ders almadı. 11 Nisan günü Amerikan ordusu tarafından özgürlüğüme kavuşturuldum. Geriye kalan bizler, yani hayatta kalabilenler, bir ders alınacağına, artık hiç savaş olmayacağına, ırkçılığın insanların hayatlarını ve geleceklerini yok etmeyeceğine inanıyorduk.
Ama ne yazık ki dünya ders almadı. Alsaydı Kamboçya olmazdı, ne Ruanda, ne Darfur, ne de Bosna olmazdı. Acaba günün birinde dünya tarihten ders alacak mı?
Burada, Buchenwald’da, veya benzeri ölüm kamplarında uluslararası bir topluluk vardı. Oraya her ülkeden, her siyasi ve ekonomik kesimden insanlar gelmişti. Tam bir globalizasyon. Globalizasyon burada, Buchenwald’da başladı. O dönemde insancıl değerler alt edilmişti. Umarım ki dünya insancıllığı artık öğrenmiştir.
Sayın Başkanım, gelecekle ilgili vizyonunuz büyük önem taşıyor. İsrail’in güvenliği, komşularının güvenliği ve bölge barışı…
Yeter… yeter… mezarlıklara gitmek zorunda kalmayalım artık. Yetimler gözyaşı dökmesin artık. İnsanların birleşme zamanı geldi artık. Birisi insanları birbirlerine yakınlaştırmaya çalışmalı. Buraya gelen her kişi, insanları birbirlerinden uzaklaştırmaya değil, onları birbirlerine bağlamak için çaba harcamalı.
Holokost’u hatırlamanın en önemli amacı insanların birbirlerine kızıp sırt çevirmeleri değil, birbirleriyle dayanışma içinde olmalarını sağlamaktır. 21. yüzyılın yeni başlangıçlara gebe, sonsuz umudun süregeldiği, yaşam koşullarının düzeldiği bir yüzyıl olmasını diliyorum.
Başkanım, babamın mezarına geri dönme imkânını bana sağladığınız için size yeniden teşekkür ediyorum.
