|
Değişik inanç gruplarının temsilcileri arasında cereyan eden ve karşı tarafın temsilcisini kendi itikadının doğruluğuna inandırmak veya ithamları yanıtlamak amacıyla söz konusu olan tartışmalar. Jozefus Flavius adındaki tarihçi, krallar önündeki münazaralardan hahseder: bunların bir tanesi, Ptoleme VI önünde İskenderiye’de; diğeri de Caligula’nın önünde Roma’da geçer. Aslında en maruf münazaralar; Ortaçağ’da, Yahudi din bilginlerinin arzularına aykırı olarak Hıristiyan din adamları veya Yahudilik’ten ayrılan Yahudiler’le tartışmaya mecbur edildikleri durumlarda ortaya çıkmıştır. Bu tür tartışmalar, Hıristiyanlığın üstünlüğünü kanıtlamaya yönelikti ve tartışmaya katılan Yahudiler için büyük bir tehlike kaynağı oluşturuyorlardı. Yahudiler, Hıristiyanlar’ın gözünde günah teşkil edebilecek herşeyi söylemekten imtina etmek durumundaydılar. Bu da onların yaklaşımını önemli ölçüde kısıtlıyordu. En önemli Ortaçağ Hıristiyan-Yahudi münazarası, 1240’ta Paris’te Kral Louis IX. önünde gerçekleştirilmiştir. Yahudiler, Parisli Rabi Yehiel ve başka üç Rabi tarafından temsil ediliyorlardı. Katolikler’in lideri, bir Dominikan keşişi olan ve Yahudilik’ten dönme Nicholas Donin idi. Donin, Talmud’u, çarpıtarak ve kasti olarak yanlış ifadeler türeterek, şiddetli bir Hıristiyan karşıtı unsur olarak tanımladı. R. Yehiel tüm iddiaları yanıtlayarak, Donin’in yanıldığı noktaları belirtti. Gerçekten de R. Yehiel muzaffer göründüyse de; 1242’de Talmud’un tüm nüshalarının yakılması emredildi. Talmud’un her nüshasının elle yazıldığı bir dönemde 24 araba dolusu Talmud kopyası yakılarak imha ediliverdi! devam edecek... Kaynakça: “Yahudilik Ansiklopedisi”, Cilt I, II, III Yusuf Besalel |
