Kültür mirasımız Judeo-Espanyol şarkılar sadece duayen gruplarımıza değil, uzun bir süreden beri çocuklara da emanet. Bu emaneti başarıyla taşıyan ve adeta minik süper-starlardan oluşan İzzet Bana yönetimindeki Estreyikas d’Estambol, Haziran ayında İspanya’daki Uluslararası Sefarad Festivali’ne gitmeye hazırlanıyor
Topluluğun kurucusu ve beyni İzzet Bana ile grubun projelerinden söz ettik.
Estreyikas d’Estambol’un hikâyesini bize özetler misiniz?
Yirmi bir kişi ile başlayan grubumuz,10 Ekim 2004’de Dostluk Yurdu Derneği’nin Etiler’deki yeni lokalinin açılışında Selim Hubeş’in gösteri teklifi ile çalışmaya başladı. Daha önceki yıllarda yine benzeri korolarla İstanbul’daki sinagog kuruluşlarının tertipledikleri bayram organizasyonlarında daha çok İbranice-dini bayram şarkılarını söylerdik. Fakat zamanla Judeo-Espanyol dilindeki çocuk şarkılarını içeren dini ve dini olmayan repertuarım zenginleşince bu koroyu kurmaya karar verdim.
Grubumuzun kurulmasını ve uzun yaşamasını Cemaat Başkanımız Silvyo Ovadya’ya borçluyuz Bir de, Judeo Espanyol dünyasından dostlarım Karen Şarhon, Rachel Bortnick, Matilda Koen Sarano ve Susana Shahak bizleri dünyaya makaleleriyle, kongre sunumlarıyla tanıttılar.
Kısa bir zaman içinde etrafımız yerli-yabancı TV kanalları ile doldu ve bunu İsrail’den gelen bir festival daveti takip etti. 2005’de ve 2008’de iki ayrı festivale katılarak derecelere girdik. Bu bizi daha da kamçıladı. İspanya’ya gittik. Şimdilerde yine İspanya’daki Uluslararası Sefarad Festivali’nde yer alacağız.
Grubumuz bugün on kişi eski genç Estreyikaslar (gelişmiş, bat/bar-mitzvasını yapmış; 2004-2006’dan beri gelen) ve 36 kişi yeni nesil Estreyikaslar’dan (2009 – Mayıs ayından beri katılan) oluşuyor.
Eğitici ve eşlik eden müzisyenlerimiz ise; İzi Eli (müzik direktörü-gitar), Sabi Şemarya (piyano/çello), Barış Zilberman (flüt), Emine Keskin (müzik öğretmeni), Pınar Piji (müzik öğretmeni-piyano), Volkan Emişoğlu (perküsyon) ve Dafne Beri’den (akordeon) oluşuyor .
Sizi bu projeyi gerçekleştirmeye çeken neydi ve proje nasıl doğdu?
Bu grubu kurmadan Internet aracılığıyla yapmış olduğum araştırmalarda gözlemlediğim bazı yabancı Yahudi çocuk gruplarının başarıları beni bu işe özendirdi diyebilirim. “Niye bizde olmasın?” sorusu, bu grubu kurmamın en önemli etkeni. Bir eksiklikti bu. Halen çok eksiğimiz var. Kısa bir süre içerisinde bunları tamamlamayı ümit ediyoruz.
Yahudi Cemaati’nden destek alıyor musunuz?
Tabii alıyoruz. Eksik olmasınlar bu kadar işleri arasında ve krize rağmen bize gereken ilgiyi gösteriyorlar.
Bize daha önce gerçekleştirmiş olduğunuz ve/veya ilerde gerçekleştirmeyi düşündüğünüz projelerinizden de biraz bahseder misiniz?
Kuruluşumuzdan bu güne kadar, sevgili müzik yönetmenimiz İzi Eli ve Ulus Musevi İlköğretim Okulu müzik öğretmenimiz Emine Keskin sayesinde çıkardığımız ‘Un Kavretiko’ adlı CD’sine bir yenisi eklenecek.
Katılacak yeni adaylarla sınıf adedimiz çoğalacak. Koro ve perküsyon çalışmalarımız yaz ayları içerisinde yazlık yerleşimlerde devam edecek.
Çocuklarla çalışmanın güzellikleri, zorlukları nelerdir?
Çocuklarla çalışmak için onları anlamak gerekir. Aynı dilden konuşmak gerekir.
Çalışırken o kadar konsantre oluyorum ki, bazen kendimi on yaşında çocuk gibi hissediyorum.
Çocuklarla çalışmak niye güzel? Çünkü onlarda saflığı, temizliği buluyorsunuz.
Bu yaşın verdiği artılar bunlar. Çocuklarla çalışırken her bir çocuğun ayrı bir dünyası olduğunu bilmeniz, tanımanız gerekir. Taa içlerine girmeniz gerekir. Ve bunu hiçbir çalışmada unutmadan gerçekleştirmeniz gerekir. İlgisizliğiniz karşısında uzaklaşır.
Bunlar tabii ki, doğadaki aile-çocuk dengeleri ile benzeşiyor. Bu da işin eksileri.
Bir başka eksi tarafı da, uzun bir zaman çalışıyorsunuz, sonra ben artık büyüdüm diyor ve gidiyor. Senelerini verdiğiniz o çocuk bir haftada yok oluyor, çabalarınız da…
Şarkı söylemeyi, dinlemeyi, sevmeyi, insanları, doğayı, sanatı sevmeyi öğretmeye çalışıyorum. Doğru adımlar attığımı zannediyorum.
Bu yolda yaptığım çalışmalarda velilerimiz de benden desteklerini esirgemiyorlar.
