Nino Varon’u şarkılarından, tablolarından biliriz. Şayet eski Büyükadalı iseniz bir ada sevdalısı olarak da tanırsınız… Bu kez kendisiyle bir zaman yolculuğuna çıkarak 1957-1960 yıllarına geri gittik. Bu yazıda herkesin kendisinden bir şeyler bulacağına, geçmişe bir yolculuk yapacağına inanıyorum…
O yıllarda insanlar adalara, istimli- buharlı-vapurlarda giderlerdi. Adanın iskelesinde şimdi görmüş olduğumuz lokantaların yerinde o çirkin yapı yoktu, yuvarlak özel bir deseni vardı. Hatta halen bir bölümde devam eder. Büyükadalı olup da o yuvarlaklardan denize işememiş bir çocuk yoktur. Bizler büyükbabamdan başlayarak hep adalıyız. Büyükbabam Anadolu Kulübü kurucu üyelerindendi. Kumsal’da büyüdüm.
Okulların yaz tatilleri daha uzundu. Ancak yine de okullar kapanmadan gidildiğini de pek hatırlamıyorum. Göç yapılırdı… Buzdolabı, çamaşır makinesi dahi gönderilirdi… Arabalı vapurlar da bazı göçleri taşırdı…
Çok daha az fayton vardı. İnsanlar daha merkezi yerlerde yaşarlardı. Kumsal, Nizam ve Yeniyol’da vs… Faytoncusundan, esnafına çok daha nezih bir kitle yaşardı. İzak adında Yahudi bir bisiklet tamircisi vardı.
Benim de tüm adalılar gibi bisikletim vardı. En büyük bisiklet kazam, komşumuz Rıfat Hasan ile olmuştu.
Haberin devamı için tıklayınız:
