Raşel Meseri’nin yeni çıkan çocuk kitabı: Enerji İmparatorluğu

Aynaya baktığınızda kendinizi nasıl tanımlarsınız?

Sıradan ama oyuncu biri.

Yazdığınız kitap daha ilk satırdan itibaren okurla (çocukla) konuşur gibi tatlı, hoş sohbet bir tınıyla başlıyor. Bu ritmi nasıl yakaladınız?

Sanırım çocuklarla eğlenerek. Eğer çocuk merak ettiğini sormaktan, merakını çekingenlik, üşengeçlik, size güvensizlik veya başka bir nedenle dillendirmekten kaçınıyorsa ve siz bunu yakalayıp sormak istediği soruya ilginç bir cevap veriyorsanız, iletişim başlamıştır. Her iletişimde ritim vardır zaten.

Romanı ‘anlatıcı’ ağzıyla yazmışsınız. Çoğu yerde bir kadın, bir anne duyarlılığı görüyoruz. Örneğin: “...annesinin uzun zamandır herhangi bir öykü yazmadığını düşündü. Can’ın annesi çocuk romanları yazardı. S/17-18”  Sizden ne kadarı satırlara yansıdı acaba?

Açıkçası bilmiyorum. Keşke ürettiklerimizin neden öyle değil de böyle olduğuna dair her zaman bir yanıtımız olabilse.  Kim bilebilir?

Proton Dede çok renkli bir kişilik. Çılgın bir bilim adamı, sevimli bir ihtiyar, yardımsever bir insan. Bu kahraman günümüzde yaşasaydı neyi temsil ederdi?

Yaşamıyor mu? Kitapta ki Proton Dede gerektiği kadar kanlı canlı değil mi? Onun dışında, benim en az on tane daha Proton Dede tanıdığım var. Bence sizin de vardır.

Sinemacılığınızdan olsa gerek, roman bir kameranın eşliğinde yazılmış gibi: Renkler, doğanın güzelliği, ağaçlar, canlı karakterler, zaman yolculuğu... Kamera ve kalem birlikteliği diyebilir miyiz buna?

Romandaki güçlü görsellik, farkına varmadan devreye giren bir formasyonun sonucu. Can’lı ve Işıl’tılı maceraların her birinin bir hayli görsel olmasını sadece sinema eğitimi almamdan ziyade su katılmamış bir sinefil olmama bağlıyorum. Romanda bazı yararlı bilgiler de var. Çocuklara yönelik bu bilgiler bir ‘oyun’ gibi anlatılmış. Çocuk – bilgi birlikteliği için neler söyleyeceksiniz?

“Beni güldürmeyen hiçbir şeyi ciddiye almam” lafını ben şöyle değiştirsem: “Eğlenerek öğrendiğim bilgiyi asla unutmam”.

Çocuk gelişimi için, kitap okumanın gerekliliğini biraz açabilir misiniz?

Çocuğun gelişimi için değil, gelişiminin durmaması, hayal gücünün körelmemesi, sıradan öğretilerin onu teslim almaması için okuması önemlidir. Kaldı ki her şeyin görsel olduğu bir dünyada kelimeler giderek daha değerli oluyor. Kelimeler özgür düşüncenin araçlarından en önemlisi.

Serinin yayınlanmayı bekleyen 3-4 kitabı daha hazırmış. Doğru mudur?

Evet. Bu yıl, kitapların resimleri yetiştiği taktirde ‘Enerji İmparatorluğu’ndan sonra üç kitap daha yayımlayacağız.

Can ve Işıl’a ‘zaman yolculuğu’ yaptırıyorsunuz. Dünyayı yeniden yaşanabilir bir konuma getirmek için iki afacana kahramanlık duygusu yüklüyorsunuz. Bu şimdiki çocuklara yönelik bir mesaj mı, siz de dünyayı kurtarabilirsiniz demek mi? Sözgelimi, “Değişim mücadeleyle olur çocuklar!

Dünya değilse bile bir şeyi değiştirmeyi hayal etmemiş bir çocuğa rastladınız mı? Kahraman olmak ise çocukken kurulan hayallerin sadece bir ikramiyesi.

Anlıyoruz ki romanı Can ve Işıl yazmıştır. “Nasıl da yazabildiniz bütün bunları! s/102” Post/modern bir anlatım gözlemliyoruz. Çocukları yazmaya, okumaya, yaratıcılığa, çevre bilincine yönelten bir konu, sağlam bir olay örgüsü var. Serinin devamında neler olduğu konusunda bilgi alabilir miyiz sizden?

Merak unsurunu diri tutmak adına bu sorunuza ser verip sır vermemeyi düşünüyorum. 

Çocuk kitapları yazmanın dışında sinema ağırlıklı çalışmalarınız nasıl gidiyor?

Çekilmiş birçok belgesel ve kısa filmin yanı sıra şu anda proje aşamasında olan bir çalışmam var. Ama sinema ekip çalışması olduğundan galiba yazmak daha kolay geliyor bu aralar.