Anne-baba olarak hayatın telaşı içinde elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken bazen istemeden de olsa hatalar yaparız. Çünkü “anne-babalık” deneme yanılma ile öğrenilen, tecrübeler ile oluşan, doğrusu ve yanlışı çok değişken olan, asla emekli olmadığınız bir meslek.
Her meslekte olduğu gibi bir patronunuz, işi sizden iyi bilen bir uzman, ders alacağınız öğretmenleriniz, başarınızı test etmek için not alacağınız bir sınav, anket yoktur. En önemli öğretmenlerimiz çocuklarımızdır, en büyük sınavımız ise hayat. Mesleğimizi nasıl yaptığımızı ise ancak yıllar sonra çocuklarımız büyüyüp kendi ailelerini kurdukları zaman ve hayata atılıp her gün kendi sınavlarını verdikleri zaman görebiliriz.
Her meslekteki en önemli konu geri bildirim almaktır. Peki bu kutsal meslekte nasıl geri bildirim alırız? İşte bunun için sizlere bir tavsiyem var:
Çocuğunuzdan size bir mektup yazmasını isteyin. Bu mektubu anlatırken çocuğunuzun yaşına ve olgunluk durumunu göz önüne alın. Sizin hakkınızdaki en çok sevdiği ve en çok değiştirmek istediği huylarınızı yazmasını isteyin. Çocuklarınız daha ufak yaşlarda ise; size hayallerindeki anne-babayı anlatmalarını isteyin. Bunları okuduğunuzda da, isterse bunları sizin ile konuşabileceğini, istemez ise hiç konuşmak zorunda olmadığınızı, mektubu yok edebileceğinin garantisini verin. Ve sözünüzü tutun. Sözünüzü tutun ki, onlarda sözlerini tutmayı öğrensinler. Unutmayın, hocanın söylediği değil yaptığını yapar insanoğlu... Bu sebepten öğretmek istediğimiz her davranış için örnek olalım, nutuk atmayalım.
Gelelim mektubumuza, kim bilir belki de hiç farkında olmadığınız yönlerinizi, istemeden söylediğiniz sözlerinizi okuyacaksınız. Belki şaşıracak, belki de gülümseme ile gözyaşları dökeceksiniz. Hazır mısınız dünyanın en değerli mesleğini yerine getiren sevgili anne-babalar, hazır mısınız kendinizi çocuğunuzun gözünden göremeye?
