Verda Senefor
Favori mekânlarımdan havaalanını anımsatan bir yer Zorlu PSM: Bekleyiş, tanıdıklar, kapılar, bilet gösterip geçme, yüksek tavanlar ve meşhur anonslar. Benim uçağım14 Kasım akşamı B4 kapısından hareketle 1962 New Jersey’sine iniş yaptı. Yolculuk herkes için farklı geçmiştir; işte benim penceremden gözüktüğü haliyle ‘Jersey Boys Müzikali’:
En etkileyici teknoloji
kullanımı:
Mikrofonların kendi kendilerine sahneye girmeleri, doğru yerde durmaları ve işleri bitince sahneden dışarı kaymaları.
Danslardaki büyü:
Senkronizasyon.
İyi ki:
Alt yazı vardı.
Keşke:
Biraz daha altta olsaydı ki görsel materyal ve yazı arasında bir seçim yapmak zorunda kalmasaydık.
En başarılı illüzyon:
Sahnenin arka kısmı siyahken, kullanılan aydınlatma ile orada alkışlayan başka bir izleyici kitlesinin algısı.
En çok etkileyen:
Sahnenin ışık hızındaki adaptasyonu
Sonradan kurulan
bağlantı:
Grubun adı ‘Four Seasons’ ve müzikal sembolik olarak dört mevsimde geçiyor.
Favori şarkı ve dans:
Oh, What A Night – final dansı.
Müzikal ama…
Komedi yakın akrabası
Bir sıfat ile:
Coşkulu.
Çok yerinde olmuş:
Sahneyi temsilen ekranda gösterilen sembolik pop art resimleri.
Eve gelince jerseyboysinfo.com diye bir site keşfettim; karşıma çıkan ilk videoyu izledim ve bir anda gelen sıcacık bir mutluluğun beni gülümsettiğini fark ettim. Ekrandaki coşkuya bir kez daha canlı tanık olmak kısacası 14 Kasım’ın son saatlerini yeniden yaşamak istedim.
Büyük bir ihtimalle internette bulduğum video klipleriyle yetinmem gerekecek, ama gitmeyen herkese mutlaka tavsiye ederim; fırsat bulursanız mutlaka izleyin.
