Ünlü ses sanatçısı Dario Moreno 4 Aralık’ta İzmir, Asansör Sokak´ta anılacak.
Saat 18:30’da başlayacak törende Serkan Ünlü Orkestrası Moreno’nun sevilen eserlerini seslendirirken, İzmir aşığı Yahudi sanatçının hayatı ile ilgili belgesel bir film de gösterilecek.
Katılımın ücretsiz olduğu tören, İzmir Belediyesi, ISB Şirketi, İzmir’i Sevenler Platformu ve İzmir Musevi Cemaati’nin katkıları ile yapılıyor.
Çocukluğunda Dario Moreno ile kısa bir dönem komşuluk yapmış Gazeteci Hamdi Türkmen büyük sanatçıyı çocuk gözleri ile şöyle anlatıyor:
“Ne güzel komşumuzdun sen Dario Amca
Sokakta top oynarken çıkar gelirdin....
Ne zaman görsek, "Başını inek yalamış amca geliyor" diye oyunu durdururduk.
O da, incecik kaytan bıyıklarıyla gülümseyerek yanımıza gelir, her defasında "Haydi başlayalım, ben hangi taraftanım?" der, koca göbeği, pırıl pırıl parlayan altın saati ve koskoca pırlanta yüzüğüyle topa girişirdi.
"Başını inek yalamış" lakabını, şimdi Amerika'da yaşayan Özcan Ozan kardeşimiz takmıştı.
Çünkü o simsiyah saçlarını briyantinle dümdüz arkaya doğru yapıştırarak tarardı.
Bizim mahallenin "inek yalamış saçlı" amcasının, yıllar sonra dünyanın en ünlü sanatçılarından Dario Moreno olduğunu öğrenince şaşırıp kalmıştım.
Oysa o bizim için hep Dario Amca olmuştu.
Top oynadığımız, göbeğini okşadığımız, altın saati ve pırlanta yüzüğünü izin verdiği sürece ellediğimiz, Asansör Sokağı'nda akrabalarının evinde kalan, sevecen, tatlı tatlı konuşan bir Musevi amcaydı.
Dario Moreno'ya, evi en yakın olan bizimkiydi.
Asansör Sokağı'nın 305 Sokak'la kesiştiği köşede biz, sokağın karşısındaki evin hemen yanında da o otururdu.
Komşum Dario Moreno ile gençliğimde çok kıza hava attım.
Diskolarda, kafelerde, çay bahçesi, pastane, açık hava sinemalarında, o billur gibi sesiyle söylediği 33 ve 45'likler; "Deniz ve Mehtap", "Hatıralar Hayal Oldu", "Canım İzmir’im", "Her Akşam Votka Rakı ve Şarap" çaldıkça, "evimiz yan yanaydı" diye başlar, bire bin katarak nasıl top oynadığımızı, bize nasıl şarkı söylediğini (halbuki hiç söylememişti), müzik dergilerinden okuduklarımı o anlatmış gibi satardım.
Kızların ağzı bir karış açık beni dinlediklerini, hayran hayran baktıklarını görünce keyiflenir, Daryo Amca'ya dua eder, "Niye birlikte bir fotoğrafımız yok" diye anneme-babama kızardım.
Komşum Dario Moreno yaşasaydı, bugün 92 yaşında olacaktı.
Hoş, o günlerden bugünlere tanınmayacak kadar değişen; Asansör, Mithat Paşa Caddesi, Karataş ve Karantina'nın, sahneye çıktığı Göztepe İskele Gazinosu başta olmak üzere, o güzelim açık hava sinemalarının, deniz kenarındaki banyolarla İzmir'in daha nice güzelliklerin bir bir yok edilişini gördükçe, eminim çok üzülecekti ama...
Olsun...
Hiç olmazsa benim "ünlü komşum, Dario Amcam" diyebilecektim.”...
