• İsrail’de hem kamuoyunda hem karar vericiler arasındaki hâkim görüş zayıf bir Erdoğan’ın İsrail için iyi bir şey olduğu yönünde. Ancak bu görüş mutlak bir doğru olmayabilir. Erdoğan, İsrail’le ilişkileri uygun bir zamanda düzeltme kararını gücünün zirvesindeyken verdi. Bu, stratejik iş birliği günlerine gönüllü dönüş anlamına gelmiyor. O köprülerin çoktandır yakıldığı aşikâr. Bunun başlıca nedeni Erdoğan’ın kendisi ve çevresinin doğal gaz boru hattından yarar sağlayabileceğini düşünüyor olması. ARAD NİR – www.al-monitor.com
Ben Kudüs’te doğdum, 13 Temmuz 1944’te. Dayım oradaymış, annemi ve babamı da oraya gitmeleri için ikna etmiş. Gitmişler ama galiba burada bir şey oldu ki gitmişler, çünkü bizimkiler buradan kalkıp oraya gidecek aileler değildi.
(…) Evet, Varlık’tan sonra gitmiş olabilirler, çünkü babam Aşkale’ye gitmişti. Büyükbabam da gitmişti. Üstelik o yıllarda büyükbabama Halk Partisi’nden milletvekili olması teklif edilmişti. Büyükbabam çok enteresan bir insandı.
(…) Evet, ‘Nahman’dan geliyor. Nahman Varon Efendi, Osmanlı’nın Posta Telefon umum müdürlerindendi. İki tane ciddi olay vardır onun hayatında: Biri, 1911’de Atatürk’le beraber Trablusgarp’ta olması. Diğeri, yine o yıllarda Zonguldak’ta Osmanlı’nın Posta Telefon umum müdürlüğü yaparken, Rus donanması hücum ettiğinde herkes kaçıyor ama o kalıyor ve bu nedenle, şimdi benim sakladığım madalyaları alıyor. Sıkı bir herifti yani. Bir ara da, galiba İstanbul’da (Yahudi cemaati başkanlığı veya ona benzer işler yapmış. Çocuklarını okutmuş. Çocuğu yani babam annemle evlendikten sonra Filistin’e gidiyorlar. Babam orada, İngiliz birliklerinde, tank bölümünde bir iş buluyor ve bu yüzden orduevine girme hakkı oluyor. Orduevinde filmler gösteriliyor. Annem bana hamileyken orada izledikleri bir filmde, 1950’lerin en büyük film artistlerinden Amedeo Nazzari çok iyi bir sevgiliyi oynuyor. Annem etkileniyor. Adamın filmdeki ismi Nino; annem diyor ki, “Eğer bu içerideki erkek olacaksa, adı Nino olacak.” Ve Nino oluyor.
Rita Ender
http://www.agos.com.tr/tr/yazi/11834/sarkilar-animsaticidir
Biliyorsunuz, Yahudiler 1492 yılında İspanya'dan kaçıp Türkiye'ye yerleştiler. Çoğu da çoğumuzdan çok daha fazla İstanbullu'dur!
Şimdi kaçı bu saatten sonra bu ülkeyi bırakır da (İsrail'e göç edip sonra da "yok biz buralarda yapamayacağız" deyip Türkiye'ye geri dönen tanıdıklarım var), ekonomik kriz içinde kavrulan ata toprağına geri döner, bilemem. (Son yıllarda hepi topu 27 kişi çıkmış, esas olarak AB pasaportunun cazibesiyle. Eskiden de bu mümkündü ama iki yıl İspanya'da kesintisiz oturmak gerekiyordu, şimdi Internet'ten başvurulabiliyor. Çakallık edip Tuncay Güney numarası yapmaya kalkmayınız, hahamdan belge istiyorlar.)
Bu bir "jesttir"... İspanya'nın derdi her şeyden önce "Yahudi sermayesini" çekmek ama gene de olumlu bir karardır.
Keşke biz de yapabilseydik... Bir zamanlar bu topraklarda yaşamış ve kırımlardan kurtulmuş her Ermeni ve Rum'a, daha doğrusu onların çocuklarına ve torunlarına pasaport dağıtılsaydı!...
Engin Ardıç
http://www.sabah.com.tr/yazarlar/ardic/2015/06/15/ah-keskem-ah-keskem
Öncelikle: İki ülkedeki seçimlerden sonra Türkiyeİsrail ilişkileri normalleşir mi?
Liel, İsrail'de koalisyonun hâlâ değişebileceğini hatırlatıyor.
Zira İsrail yasalarına göre koalisyon kurulduktan sonra da, başbakan muhalefet partilerinden birini koalisyona davet edebiliyor. İsrailli Büyükelçi, Başbakan Netanyahu'nun bunu yapmayı plânladığı görüşünde. Koalisyona sol kanattan bir parti katıldığı ve Dışişleri Bakanı bu partiden olduğu takdirde de, ilişkilerin değişmesine ihtimal veriyor. Ancak bunun için Ankara'da da bir değişim gerektiğini söylüyor. Yeni hükümette hem başbakan, hem dışişleri bakanı AKP'li olursa, normalleşmenin zorlaşacağını düşünüyor. Bununla birlikte, İsrail'in Türkiye'nin Gazze'ye insani yardım ulaştırmasında hâli hazırda çok zorluk çıkardığını anlatıyor. Bu tutumunu değiştirirse, ilişkilerin olumlu yönde etkilenmesini öngörüyor.
(…) Ve Kürtler.
İsrail'in şu anki Cumhurbaşkanı Reuven Rivlin, geçtiğimiz sene Meclis Başkanı iken bağımsız bir Kürt devletinin kurulmasını desteklediklerini söylemişti. 2 gün önce de İsrail Adalet Bakanı HDP'nin seçim başarısını değerlendirirken, "bölge Kürtleriyle ilişkilerimizi geliştirmeliyiz" açıklamasında bulundu. İsrail bağımsız Kürdistan'ı destekliyor mu? Liel, resmi olarak olmasa da, gayrı resmi olarak İsrail'in Kürtlerin bağımsızlığını desteklediğini söylüyor.
Ve Türkiye, İsrail ve Kürtler arasında stratejik bir ortaklığın kurulması gerektiğini vurguluyor.
Bölgedeki tek seküler ve istikrarlı ülkelerin Türkiye ve İsrail olduğunu hatırlarıyor.
Kürtlerin de seküler ve bölgede gittikçe kuvvetlenen bir aktör olarak, bu ortaklığa dâhil edilmesi gerektiğini düşünüyor. Liel sohbetimizi, iki ülkenin örtüşen stratejik çıkarlarını hatırlatarak bitiriyor: "Irak ve Suriye dağılıyor. Türkiye ve İsrail, bu ülkeleri IŞİD'in ve İran'ın ele geçirmesini değil, ÖSO'nun ve Kürtlerin kontrol etmesini tercih eder."
Her ne kadar iki ülkenin düşmanları ve ortakları müşterek olsa da, onları buluşturacak yol çetrefilli ve uzun görünüyor.
Verda Özer
Peki ama Netanyahu neden bir muhalefet partisini dâhil etmek istiyor? Liel'e göre, Netanyahu bu kadar sağ görüşlü bir koalisyonun uluslararası arenada tepki çekeceğini biliyor. Ve İşçi Partisi gibi sol görüşlü bir partiyi yanına alırsa, bu baskının nispeten azalacağını hesaplıyor.
Bu çekincesinin sebebi ise: İsrail üzerinde gittikçe artan uluslararası baskı.
Herşeyden önce, son 9 ay içinde Avrupa'da tam 12 Parlamento Filistin devletini resmen tanıdı. Batı'da sivil toplum da gittikçe daha fazla Filistin yanlısı oluyor.
Uluslararası kuruluşlar da Filistin'e gitgide daha fazla destek oluyor. Liel, FİFA'yı buna örnek gösteriyor.
Zira Filistin Futbol Federasyonu, FİFA'ya İsrail Futbol Federasyonu'nun üyeliğini askıya alması için başvurmuştu. İsrail'in Filistinli futbolcuların Batı Şeria ve Gazze arasındaki geçişlerini engellediği gerekçesiyle.
FİFA da evvelki hafta yolsuzluk operasyonunun hemen akabinde, bu başvuruyu kabul etti. Ve İsrail'in ihlâllerini incelemek üzere bir komite kurdu.
Bir diğer deyişle: İsrail uluslararası futboldan tamamen soyutlanabilir.
Ancak asıl, uluslararası sahnede İsrail'e karşı "BDS Hareketi" gittikçe büyüyor. Yani: Boykot, Tecrit ve Yaptırım Hareketi.
Bu hareket, İsrail üzerinde uluslararası ekonomik ve siyasi baskı oluşturmak ve böylelikle Filistin topraklarındaki işgaline son vermek amacıyla 2005'te kurulmuştu.
BDS son zamanlarda gücünü o kadar arttırdı ki, geçtiğimiz hafta dünyanın en büyük üç telekomünikasyon şirketinden biri olan Orange, İsrail pazarından çekilme kararı aldı.
Liel, İsrail için BDS'in İran tehdidinin yerini aldığını söylüyor.
Verda Özer
http://sosyal.hurriyet.com.tr/yazar/verda-ozer_511/israil-koseye-sikisti_29292110
20022010 arasında "dış güçler" ve "dış basın" AKP iktidarını öve öve bitiremiyordu... "Küresel oyuncular" AK Parti'nin yönettiği Türkiye'ye oluk oluk dolar akıtıyordu!
Amerika'daki en güçlü Yahudi lobisi olan Amerikan Yahudi Komitesi (AJC), 28 Ocak 2004'te Başbakan Tayyip Erdoğan onuruna muhteşem bir yemek düzenliyor, ona "Cesaret Ödülü"nü veriyordu; İsrail'le ilişkileri çok geliştirdiği için.
AKP, İsrail Başbakanı Olmert'i Ankara'da ağırlıyordu. O zaman da Gazze işgal altındaydı.
Sonra ilişkiler belli sebeplerle bozuldu, Yahudiler ödülü geri aldı, Erdoğan da ödülü iade ettiğini açıkladı. Aslında konjonktüre göre siyasette olur böyle şeyler.
Yanlış olan, ezeli ve ebedi Yahudi komplosuyla savaşan kahraman cengâver kurgusudur.
Taha Akyol
http://sosyal.hurriyet.com.tr/yazar/taha-akyol_329/akil-ihtiyaci_29253428
Daha önceki seçimlerde İsrail Erdoğan’ın daimi şamar oğlanı olmaya alışmıştı. Sözlü tacizler sözlü şiddet seviyesine gelmişti. Örneğin geçtiğimiz yaz Gazze savaşına denk gelen cumhurbaşkanlığı seçimi kampanyasında Erdoğan, bugün adalet bakanı olan Knesset üyesi Ayelet Şaked’in “Hitler’den farksız bir zihniyete” sahip olduğunu söylemişti.
İsrail medyası, son seçim kampanyasında tek tük görülen İsrail karşıtı ve antisemittik çıkışlara neredeyse hiç yer vermedi. İsrail’in önde gelen uzmanları da bu sözlere önem atfetmiyor, onları öne çıkarmıyor. Onlara göre bunlar Erdoğan ve Davutoğlu’nun Osmanlı’nın ihtişamını canlandırma rüyasının bir yansıması. New York Times gazetesine yönelik çıkış da aynı şekilde umursanmadı.
Son aylarda bu sütunda Erdoğan’ın jeopolitik ve ekonomik nedenlerle Türkiye’yle İsrail arasındaki diplomatik ilişkileri normalleştirmek istediğini yazıyorum. Bu rota değişikliği, Erdoğan’a yakın iş çevrelerinin denizaltı boru hattı projesinde İsrailli ortaklarla çalışmasının önünü açmayı amaçlıyor. İsrail’in Akdeniz’de bulduğu doğal gaz kaynakları bu boru hattıyla Türkiye’ye, oradan da Avrupa’ya taşınacak. Öte yandan uzlaşı sürecinin ve Mavi Marmara kurbanları için ödenecek tazminatın sonuca bağlanması için İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu’nun son bir koşulu vardı: Erdoğan’ın İsrail Devleti’ne ve kişisel olarak Netanyahu’ya karşı sözlü saldırılarına son vereceğine dair taahhütte bulunması. Son seçim kampanyasında İsrail karşıtı söylemden kaçınılmasının sebebinin bu olduğu anlaşılıyor.
Seçimlerin ardından Türkiye’nin nasıl bir rota izleyeceğini öngörmek için henüz erken. Erdoğan’ın seçimlerdeki kaybının Türkiye-İsrail ilişkilerine nasıl yansıyacağını yorumlamaksa iyice zamansız olur. Dış ilişkiler seçimin ana konusu değildi. Ekonomi de öyle, başka konular da. Seçimin odak konusu Erdoğan’ın sınırsız güç elde etme isteğiydi.
Peres’in seçimin hemen ardından yüksek sesle sarf ettiği sözler, İsrail’de yankı uyandırdı ve bugünlerde hem kamuoyunda hem toplantı salonlarında tekrar ediliyor. Ancak Erdoğan koltuğunu kaybetmiş değil, olduğu yerde duruyor. Yine de siyasi gücü büyük ölçüde geriledi ve en azından şimdilik anayasayı değiştirme planını ertelemek zorunda kaldı. Erdoğan’ın otorite ve gücü şu an hedeflediğinin çok altında ama kendisi hâlâ Türkiye’nin cumhurbaşkanı.
İsrail’de hem kamuoyunda hem karar vericiler arasındaki hâkim görüş zayıf bir Erdoğan’ın İsrail için iyi bir şey olduğu yönünde. Ancak bu görüş mutlak bir doğru olmayabilir. Erdoğan, İsrail’le ilişkileri uygun bir zamanda düzeltme kararını gücünün zirvesindeyken verdi. Bu, stratejik iş birliği günlerine gönüllü dönüş anlamına gelmiyor. O köprülerin çoktandır yakıldığı aşikâr. Bunun başlıca nedeni Erdoğan’ın kendisi ve çevresinin doğal gaz boru hattından yarar sağlayabileceğini düşünüyor olması.
Arad Nir
Şimdi Suriye’ye gelelim. İsrailli bir istihbarat kaynağı, kimliğinin gizli kalması kaydıyla Al-Monitor’a şunları söyledi: “Suriye devleti 50 senede bile ayağa kaldırılamaz. Savaş bitse bile, Orta Doğu’nun tüm parası Suriye’ye aksa bile şu an olanların telafisi en az 50 yıl alır.”
Kaynak daha sonra küçük bir hikâye aktardı. Üst düzey bir IDF subayı geçen sene Golan Tepeleri’nde sınırın öbür tarafından gelen Suriyeli mültecilerin tedavi edildiği askeri sahra hastanesini ziyaret etmiş. Orada Suriye-İsrail sınırını tek başına geçip hastaneye ulaşan 10 yaşındaki bir erkek çocuğuyla karşılaşmış. Çocuk “Annem buraya varana kadar güneye doğru yürümemi söyledi.” diyerek İsrailli askerleri şaşkınlığa uğratmış. Hikâyeyi aktaran üst düzey subay çocuğu gelişinden iki gün sonra görmüş. Askerler o saate kadar çocuğu tedavi etmiş ve sahra hastanesinin “manevi oğlu” olarak benimsemiş.
Subayın sohbet ettiği çocuk büyük bir keyifle “Üç yıldır ilk defa sütlü tatlı yedim” demiş. Subay çocuğa yaşadığı köy olan Cubata El Haşab’da neler olduğunu sorunca şu yanıtı almış: “Fazla bir şey yok. Babam bir ay önce iş aramaya gitti ve bir daha eve dönmedi, belki de öldürüldü. Kardeşim güçlü bir top atışı sokağa isabet edince patlamada öldü. Köyün her yerinde ölüler var, cesetler sokaklarda yuvarlanıyor. İş yok. Kimsenin yiyeceği kalmadı. Karnım çok fena ağrıyordu, annem de bana İsraillilere ulaşana kadar güneye doğru yürümemi söyledi. Ben de öyle yaptım.” Subay hatıra olarak oğlanın resmini çekmiş ve ona hâlâ korkup korkmadığını sormuş. Çocuk “Evet. Beni geri gönderecekler diye korkuyorum.” demiş.
Al-Monitor’un bu hafta görüştüğü subay şöyle devam etti: “Suriye diye bir şey artık yok. Palmira’yı kaybetmek, İsrail’in Berşeba’yı (güney İsrail’in en büyük kenti) kaybetmesine tekabül eder.” Suriye’nin daha ne kadar ayakta kalabileceği sorusuna karşılık kaynak şöyle dedi: “Kimse bilemez. Artık biraz mütevazı olmayı öğrendik. Bir rejimin hayatta kalma direncini, haysiyet duygusunun gücünü hesaplamak çok zor. ‘Soğan çuvalı sendromu’ diye bir sendrom vardır. Her evin çatısında bir soğan çuvalı bulunur. Bu çuvalla üç yıl yaşanabilir, soğan çorbası, soğan kavurması gibi şeyler yiyerek. Suriye’deki durum son derece belirsiz. Hem canları hem haysiyetleri için canhıraş savaşıyorlar. Yapabileceğimiz tek şey olan biteni kenardan izlemek.”
Al-Monitor son bir soru daha sordu. İsrail İD’den yana kaygılı mı? Subayın yanıtı şöyle oldu: “Pek değil. Örgüt şu anki hâliyle fazla bir anlam ifade etmiyor. Bu tarz savaşlarda başarılı ama bunun ötesinde değil. Yine de bu bölgenin bize öğrettiği bir şey var: Hiç kimseyi, hiçbir şeyi küçümseme. Biz de öyle yapıyoruz.”
Ben Caspit
Netten okumalar
http://www.agos.com.tr/tr/yazi/11855/azinliklarin-sosyal-medya-profili-ilk-defa-mercek-altinda
http://www.hasturktv.com/arsiv/7070.htm
http://www.hasturktv.com/hakkimizda/7075.htm
Netten seyredin
https://www.youtube.com/watch?v=2cP2nFbCjKE
Takılan Tweet’ler
Kemal ÇOLAKOĞLU @kemalcolakoglu 13 Haz
Beraber büyüdüğümüz, okuduğumuz, askerlik, evlilik, iş, komşuluk yaptığımız AVRUPALI sayısında patlama olacak Sefarad dostlarımız İspanyol oluyor
Evlilik programlarına sefarad dede yollama planlarımız var "yo soy tekaüt kon ssk i todo i tiengo doz kazas" (ssk emeklisiyim, 2 evim vaaar)
ishak ibrahimzadeh @ishak5723 11 Haz
İspanya'nın kabul ettiği Sefarad'lara dönüş yasası sanki bir lütuf! Özrü kabahatinden büyük bir yasa...
Haliç Postası @HalicPostasi 12 Haz
@s_helvacioglu Sokağın eski adı Zülf-ü Arus / Gelin Perçemi. Adını oradan alan Zülfaris Sinagogu 2001'den bu yana 500.Yıl Türk Musevi Müzesi
koftepatates @betsypenso 14 Haz
Hedefin aslında sinagog olduğu, cehaletten kiliseye saldırıldığı da unutulmamalı, yüksek duvarlarla güvende miyiz? http://m.t24.com.tr/haber/rumlar-tedirgin-bizi-yuksek-duvarlar-dikenli-teller-mi-koruyacak,299609 …
