Sözler 1972’de Polonya’dan Almanya’ya göç etmek zorunda kalmış Yahudi gazeteci Judith Kessler’e ait.
Kessler, JTA haber sitesinde İngilizceye tercüme edilerek yayınlanan köşe yazısında şöyle diyor: “Yabancılara düşman PEGİDA hareketi eski doğu Almanya’da yabancılar ve Yahudiler aleyhinde gösteri yaptıklarında rahatsız olmuştum, Almanya’da yabancıların yaşadığı mahalleler ateşe verildiğinde şoke olmuştum, yangın ertesinde Facebook’ta ırkçı yorumları okuduğumda ise artık duyarsızdım...
Berlin’in Müslüman mahallelerinde mülteci çocukları bana Yahudi Domuz diye bağırdığında tüm ümidim kaybolmuştu.
Ancak bu ülkede yaşadığımdan beri ilk defa Almanya beni utandırdı, nefret duygularım silindi, bir gecede ülkeye bakışım değişti, sanki bir gecede bir kabus bir rüyaya dönüşmüştü.
Kolunda dövme olan Berlinliler, işsiz Berlinliler, başörtülü kadınlar, emekliler, okul öğrencileri, saçları yapılı sekreterlerden oluşan bir kalabalık, 30 derece sıcaklıkta Suriyeli sığınmacılara içecek, yemek, uyku tulumları ve giyecek getirmekte idi.
Günlerdir açlık, sıcak ve kötü muamele ile yaşamış, Almanya’ya yürüyerek gelmiş bu sığınmacılara Alman halkının uzattığı bu el, yardım getirenlerin taşıdıkları ‘Almanya’ya hoş geldiniz’ afişleri tüm bildiklerimi, kötü hatıralarımı silmek üzere idi. Artık aklımdaki Almanya, Holokost’ta Yahudi mahkumları kamplara taşıyan hayvan vagonları imajları bulanıklaşıp eriyordu...
Kabus’tan uyanmıştım Almanya artık farklı bir Almanya idi.
Ben de bir süredir gömleğimin altına gizlediğim Davut’un Yıldızı kolyemi çıkardım ve Suriyeli mültecilere yardım etmek için yeni kurulan onlarca örgütten birine yazıldım. Şimdi işten çıkınca yardım örgütüne gidiyor gelen gıda malzemelerini sınıflıyor, çocuk bezleri kolilerini açıyorum...”
