Bugünlerde sosyal medyada “Her Okulda 1 Köpek” adında bir kampanya var. Change.org’un başlattığı bu kampanyada barınaktaki köpekleri okullara sahiplendirmek için insanlardan imza toplanıyor. Böylelikle hem yüzlerce hatta binlerce köpeğin hayatı kurtulabilecek, hem de çocuklar genç yaşta köpek sevgisini, sorumluluğu öğrenebilecek. Sadece kısırlaştırılmamış iki sokak köpeğinin yıllar içinde binlerce sokak köpeğine dönüştüğü göz önüne alındığında bile, sokak köpeklerinin okullar tarafından sahiplenilmesi ve kısırlaştırılması, yani aç ve sokakta olan köpeklerin sayısının önemli bir ölçüde azalacağı fikri bile benim için kampanyayı imzalamak için yeterli.
***
Gönül isterdi ki herkes bir sokak köpeği veya kedisine sıcak evini açabilsin, aç kalma dertleri olmasın, sevgi yumağı içinde büyüsünler. Benim için evimin kapısını açtığımda beni gördüğünde her zaman mutlu olan köpeğimi görmenin mutluluğu paha biçilemez. Evi yuva yapan odur diyebilirim. Ancak bir hayvan sahiplenmenin de ne kadar büyük bir sorumluluk olduğunu bilen biri olarak, bazı insanların hayat şartları ve hayat tarzlarından dolayı maddi, manevi hazır olamayacağını anlayabiliyorum. Bunun bilincinde olup oyuncak alır gibi köpek almayanlara saygı duyuyorum. Hayatta en kızdığım şeylerden biri, köpeklerin bir oyuncak gibi alınıp, bir süre sonra cansız bir obje gibi sokağa geri atılmaları. Layıkıyla meşgul olamayacağının bilincinde olup hayvan sever olanlar, sokak hayvanlarına evlerini açamayacak kişiler “Her Okulda 1 Köpek” gibi projelere destek olabilirler. Ufak maddi yardımlar çok yol alabilir; veteriner masrafları, mama yardımları yapılabilir.
***
Sokak hayvanlarının kurtulup sıcak bir yuvaya – ya da bu durumda sıcak bir okula- kavuşmasının verdiği tatmin ve mutluluğun yanı sıra, çocukların hayatına giren sahiplenilmiş köpeklerin de onlara sayısız faydası var. Dr. Gail Gross Huffington, Post Gazetesi’nde yayınlanan bir yazısında, hayvanların karşılıksız sevgilerinden, çocuklara empati kurmayı öğrettiğinden, sorumluluk duygusunu arttırdığından, stres ve endişeyi bile azalttığından bahsetmiş. Hatta konuşmayı tam öğrenememiş çocukların, evlerindeki hayvanlarla konuşmaya çalıştığını, konuşma kabiliyetlerini ilerlettiklerini yazmış. Okullar tarafından sahiplenilecek bir köpeğin çocukları sosyalleştireceği, daha çok hareket ettireceği, köpeklerin minnettarlığının ve sevgi dolu mizaçlarının çocuklara da yapışacağı aşikâr. Doktor olmasam bile, okulda sahiplenilecek bir köpeğin, o okuldaki çocukların stresini azaltacağına, güven ve sorumluluk duygularını arttıracağına hatta okuldaki kavgaları bile minimuma indireceğine inanıyorum. Köpeklerin insanlarda bıraktığı en güzel his ise mutlu anılar. Tek bir köpeğin sahiplenilmesi bile, yıllar içinde yüzlerce köpeğin kurtulması demek. Belki de okullarda köpek sevgisi ile büyüyen bir çocuk, bir gün kendi evi olduğunda bir köpek sahiplenir, kim bilir?
