İşimin en önemsediğim yanlarından biri gençlerle çalışmak. Mezunlarımızla birlikte yaptığımız tüm sosyal toplum projelerimizi de gençlerle çalışmak üzerine yaptık bugüne kadar. Hatta bu projelerde koçluk yaptığımız gençlerden biri ile yıllar sonra çalıştığımız bir şirkette karşılaşmak çok mutluluk verici bir andı.
Gençleri neden önemsiyorum?
1) Gençler geleceğimiz demek… Nasıl yetiştirildikleri, kendilerini tanımaları, hayatlarına verecekleri yönler, kendilerini gerçekleştirebilmeleri, insanlığın geleceğinde oynayacakları roller dünyamız için önemli. Bir insanın kendini gerçekleştirebiliyor olması hem kendisi, hem insanlık için çok önemli bana göre. Kendini gerçekleştirebilmek için de kendimizi iyi tanımak, kalbimizden geleni mantığımızla birleştirebilmek, fiziksel ihtiyaçlarımızı sağlamış olmak, potansiyelimizin farkında olmak, cesaretle yolumuzda gitmek gereklidir. Bu yola hayatının başlarında bilinçli seçimler yapan gençlerin daha kolay ulaştığına inanıyorum. Her bir çalıştığım gençle, daha iyi bir dünyaya hizmet ettiğimi biliyorum.
2) Bir zamanlar kendi yolundan sapmak zorunda hissedip, yolunu kaybederek başkalarının hayatlarını yaşamış, bunun bedellerini ödedikten sonra kendi yolunu biraz geç de olsa bulmuş biri olarak bilinçli gençliğin önemini biliyorum. Hayatının başında ne istediğini bilmenin ve onun peşinden gitmenin ne demek olduğunu, ben gitmediğim için biliyorum. Kendi kararlarının sonucu istediğin gibi olmadığında bile, yine de başkalarının istediği yoldan gitmenin pişmanlığından çok daha katlanabilir olduğunu biliyorum.
3) Her çalıştığım gençle ben de içimdeki genç parçamla buluşuyorum. Yolunu bulunca gözlerindeki parıltıyı, yüzündeki aydınlığı gördüğüm her gençle, bir zamanlar kaybolan içimdeki genç insanı şifalandırıyorum belki de… Her hedefine ulaşan gençle içimdeki yarım kalmış parçalarımı tamamlıyorum.
Beni veliler arayıp çocuklarıyla ilgili problemlerini anlatıp, hangi konularda iyileşme göstermeleri gerektiği konularında bilgi verdikten sonra, çocuklarıyla koçluk çalışmalarına başlamamı rica ediyorlar. Bu ilgili ebeveynlere sorduğum iki soru oluyor:
Bu anlattıklarınız çocuğunuz için de bir problem mi?
Çocuğunuz böyle bir çalışma yapmaya istekli mi?
Birinci sorunun cevabı genellikle “ Hayır, hatta hiç umursamıyor “ oluyor. O zaman velilere verdiğim cevap bu anlattıklarının onların problemi olduğu yönünde. İsterlerse onlarla çalışabileceğimi belirtiyorum. Çocuk yetiştirmek gerçekten zor iş… Hepimiz kendi inandığımız ve bildiğimiz çerçeveler içinde çocuk yetiştirmenin en güvenli şekil olduğuna inanıyoruz. Çocuğumuz bu çerçeveye uymadığında onları çekip çekiştirip çerçeve içine sokmaya çalışıyoruz. İşte kaos burada başlıyor. Veliler olarak kendi çerçevelerimizi gerekiyorsa yıkmanın da bir yol olduğunu vakit geçmeden anlamamız gerekiyor. Bazen biz çocuğumuza hizmet etmeyen korkularımızdan, inançlarımızdan arındığımızda, çocuğumuzun önünden çekildiğimizde sorunlar kendiliğinden çözülebiliyor.
İkinci sorunun cevabı da benim için çok önemli. Gençlerle yapacağımız çalışmalar için onların buna istekli olması tek şart. Koçluk çalışmalarında önce kişi gitmek istediği hedefi bulur. Sonra bu hedefe giden adımları bulur, sonra da oraya doğru yürümeye başlar. Hedefine yürümek demek, her hafta hayatının içinde kendisini hedefine götürecek eylemler yapması demektir. Eğer istiyorsa koçluk çalışması çok hızlı ve etkin bir sistemdir. Eğer istemiyorsa bu çalışma yürümez. Eylemleri yapacak kişi odur ve yapmıyorsa bir koçluk çalışmasından bahsedilemez. O yüzden gençlerle kısa bir konuşma yaparak sistemi ve ne yapacağımızı anlatırım, isterlerse çalışmaya başlarız.
Bugüne kadar çalıştığım pek çok gençten çok şey öğrendim. Gencecik bir akla, kalbe, ruha onun hayatına iyi gelecek, hayatını aydınlatacak bir fener tutarak mutlu, kendilerini seven ve özsaygıları olan, aileleriyle iletişimlerini daha da iyileştiren, ne istediklerini bulan ve peşinden giden gençler olmalarına şahit olmak en çok bana iyi geldi. İçimdeki genç parçam her defasında biraz daha mutlu oldu.
Dünyamızı emanet edeceğimiz gençlerimiz ve onların ebeveyni olmak ilk sırada önemsenmesi gereken konulardan biri. Bilinçli ebeveyn olmak akıllı olmayı gerektiriyor bana göre. Hepimiz çocuklarımız için en iyisini isteriz. İstediğimiz şeye ulaşabilmek için kullandığımız yol çocuğumuza hizmet etmiyorsa, olası başka yolların da olabileceğini bilelim. Bu yollardan bir tanesi de bizim değişmemizdir. Bu değişimi kendimiz gerçekleştiremiyorsak yardım alalım. Biz değişmeyip bütün baskıyı çocuğun üzerine kurarak bizden uzaklaşmalarını sağlamayalım. Birazcık istek, açıklık ve cesaretle çocuklarımızla ilişkilerimizde istediğimiz değişimler yaratılabilir.
Hayatlarına dokunarak kendi hayatımı daha da güzelleştirdiğim tüm gençlere ve ebeveynlerine sonsuz teşekkürler…
