Şir Aşirim Raba adlı Midraş’ta “nagila venismeha bah” cümlesini açıklayan ve Rabi Şimon bar Yohay’a atfedilen bir öykü vardır. İyi geçinmeyen bir çift boşanmak üzere Rabi Şimon bar Yohay’ın yanına gelirler. Rabi çifti boşamaya razı olur ancak boşanmadan evvelki gece düğün günü gibi evlerinde bir seuda vermelerini ister. Çift Rabi’yi dinler ve o gece mükemmel bir yemek hazırlarlar. Adam içip biraz sarhoş olmaya başlayınca eşine çok değerli olduğunu ve ne isterse evden alıp baba evine götürebileceğini söyler. Adam içmeye devam eder ve uyur. Eşi kocasını alıp baba evine götürür. Sabah uyandığında kayınpederinin evinde olduğunu gören ve bunun nedenini anlayan adam bir kez daha eşinin değerini anlar ve çift boşanmaktan vaz geçer. Rabi Şimon bar Yohay’ın berahası ile Tanrı tarafından çocuklarla çift bereketli kılınır.
Çoğumuz benzer şeyleri yaşamımızda görür ve yaşarız. Ancak neyin kıymetli olduğunun da pek farkında olmayız. 1950 yıldır Tanrı’dan, O’nun evinden uzaktayız. Sadece her Tişa BeAv gününde veya bu günkü gibi Şabat Hazon’da hüzünlenmek, ağlamak, Kotel’de ağıtlar okumak yeterli değildir. Eğer gerçekten Tanrı’yı seviyorsak bunu O’na her gün belli edebiliyorsak daha fazla O’ndan uzak kalmaya gerek kalmayacaktır. Gerçekten Tanrı’yı sevdiğimizi göstermenin tek yolu vardır. Bu yol da Kohelet adlı eserin sonunda Şlomo Ameleh tarafından net bir şekilde söylenmiştir.
“Sof davar akol nişma et AE.loim yera veet mitsvotav şemor ki ze kol adam – Her şey görüldü ve söylendi. Tanrı’dan korkma ve O’nun emirlerini yerine getirmek. İnsan işte bundan ibarettir.”
Şabat Hazon’da okuduğumuz ve çok sert uyarılar içeren Yeşayau’nın sözlerini bundan sonra Tişa be Av’a hazırlık değil, Talmud Tora amaçlı okumak temennisiyle.
