Geçtiğimiz hafta Macaristan’ın Başkenti Budapeşte’de Yahudi Olimpiyatları başladı. Tam altı sene önce Şalom muhabiri olarak gittiğim Maccabiatlarda (Yahudi Olimpiyatları) gazeteye şu cümleleri bırakmıştım: “Ülkece gelişmemiz lazım, bizden çok daha az bir Yahudi nüfusu olan Venezuela bile bizi geride bırakıyor. Çocuklar her şeyi hak ediyor ama en çok ilgiyi ve eğitimi hak ediyor. Spora verilen, altyapıya verilen önem ne yazık ki yerlerde…”
Tam altı sene sonra, voleybolcularımız ülkeye altın madalya ile dönüyor. Sporda altyapı gelişti mi? Tabii ki hayır, ama Maccabiat Komitemiz gerekli dersleri çıkarmış gözüküyor. Hep kötü yazacak değiliz; bravo takım, bravo kızlar, bravo Türkiye! Altın kızlar ülkede!
Asıl şimdi yazın, alın bunu yazın
Türk spor medyasına ültimatomdur! Bütün yaz gazeteyi doldurmayı çalışan medya, ismini hasbelkader duyduğu isimlerin transferini kendi hayal dünyasında gerçekleştirip prensip anlaşmaları yaparken, Maccabiat gibi önemli bir organizasyonda Türkiye, satrançtan, squash’a kadar çoğu branşta dev bir kadroyla temsil ediliyor, fakat bununla ilgili bir harf bile gündeme gelmiyor. Gazetemizin değerli emekçilerinden Karel Valansi ve Selin Kandiyoti twitter’da videolar paylaşmasa belki bu gurur tablosunu hiç kimse göremeyecekti. Yeri geldiğinde düzmece haberlerle sayfayı dolduran medyamız, hakikati yazamıyor, altın kızlarımızdan, master futsalcılarımızdan, squashçılarımızdan, çocuklarımızdan bahsetmiyor. Tabii çuvaldız kısmını örtbas etmeyelim. Belki de haksızlığı biz yaptık, yapıyoruz. Yeteri kadar duyuramadık sesimizi belki de. İki sene sonra, saçma sapan provokatif hedef gösteren spor haberleri yerine bizim çocukları okuyalım o köşelerde. Bunu yapabiliriz! Bizim toplum nerelere haber olmadı ki :)
