Meğer ayakta uyuyormuşum da haberim yok. Benim gibi duymayanlarınız kaldıysa, onlar da bilsinler diye yazıyorum. Konu: sinema. Daha doğrusu sinema biletleri.
Yaz boyunca sinemaya gitmedim. Geçtiğimiz haftaya kadar, ‘havalar çok güzel, istifade edelim’ düşüncesiyle ‘kapalı salonlar’dan uzak durduk.
Cumartesi gecesi, ‘artık siftah yapalım’ diyerek sözü çok edilen bir filmi izlemek üzere sinemaya gittik. Gişeden bilet alırken, ‘iki emekli lütfen’ diye rica ettik. Gişedeki delikanlı, emekli indiriminin yapılmadığını, sadece tam bilet sattıklarını belirtti. Nedenini sorunca, yönetimin bu doğrultuda karar verdiğini söyledi. Bundan böyle her tür promosyonun, ilk seans, halk günü, öğrenci/öğretmen ve belli yaş üzeri indirimlerin de kaldırıldığını belirtti. Şakın bir halde biletlerimizi aldık. Bu arada fiyatlar da oldukça artmış. Bir değişiklik yapılmazsa, orta halli bir ailenin ‘bir sinema, bir yemek’ programı da sekteye uğrayacak.
Eve döndüğümde, ‘bilet’ olayını araştırmaya başladım.
Bir süre önce salon işletmecileri ile film yapımcıları arasında bir kriz yaşandı. Sektör hakimi durumundaki CGV grubun (Cinemaximum) mısır promosyonlu sinema biletleri ile yapımcıyla aralarındaki yüzde 50/50 paylaşıma uymadıkları ortaya çıktı. Tartışmalara son vermek amacıyla sinema sektörünü ve izleyicileri yakından ilgilendiren kanun teklifi, 1 Temmuz itibarıyla Meclis’te kabul edildi. Böylelikle ‘Yeni Yasa’ gereği, indirimli bilet dönemi sona erdi. Reklam sürelerine kısıtlama getirildi. Buna göre, reklamlar on dakika, fragmanlar beş dakikayı geçmeyecek. Sorumluluk projelerine ilişkin gösterimler, belirtilen sürelere dâhil edilmeyecek.
‘Denetleme Kurulu’, filmler ticari dolaşıma girmeden önce değerlendirmesini yapacak. Uygun görülmeyen filmler gösterime sunulmayacak. Bu adımın yansımaları kimi platformlarda, ‘sansür’ olarak nitelendiriliyor.
Sonuçta görünen o ki, ‘mısır’ tartışması bitti ama olan halka oldu. Gelenekselleşmiş indirimli bilet uygulamasının son bulması önemli bir kitleyi sinema keyfinden mahrum edecek.
