Hangisi daha çok etkiliyor? Yaşanmışlıklar mı yaşanmamışlıklar mı?
Hayatımızda yarım kalan, söylemek isteyip de söyleyemediklerimiz, gitmek isteyip te gidemediklerimiz, kalmak isteyip de kalamadıklarımız, sevmek isteyip de sevemediklerimiz, bağırmak, haykırmak isteyip de yapamadıklarımız… Ve yıllarca, yıllarca içimizde taşıyoruz…
Söylenemeyenler, kızgınlıklar, öfkeler, keşkeler…
Yaşayamadıklarımızı başka hayatlarda yaşıyoruz… Ve bir gün karşımıza bir filmde, bir şarkıda, bir melodide, bir resimde çıkıveriyorlar… İşte o an içimizde bir sızı, gözlerimizde yaşlar, hala söylenememiş sözlerin boğazda düğümlenmesi, geçmiş yılların sorgulanması, acının kendisi…
Ve işte o an aslında hayatın sadece kendimizi gerçekleştirmek için içine doğulan bir yer olduğunu anlıyoruz… Sadece kendimizi gerçekleştirmek için… Hayatın sadece kendi algımızla, hislerimizle, duygularımızla, denemek istediklerimizle yaşanması… Başkalarını mutlu etmek adına değil, sadece kendimiz için… Kendimizi mutlu ettiğimiz anda bizi gerçekten seven insanların da mutlu olacağını görebilmek…
En büyük pişmanlıklar yaşanmamışlıklardan doğuyor. Keşkelerle hayat geçiyor ve bir gün bakıyorsunuz siz hala geçmişte yaşayarak günü kaçırıyorsunuz.
Keşke’ye ve geçmişe yapabileceğimiz hiçbir şey yok. Sadece alabileceğimiz dersler var. Ve dimdik ayağa kalkarak kendi hayatımızı bu günden başlayarak yaşayabilme cesaretini göstermek var. İçimizden geldiği gibi… Yapmak istediklerimizi yaparak… Risk alarak… Bizi hayatta neyin mutlu ettiğini bularak ve uygulayarak… Hiçbir şey için geç değil…
