Hepimiz demeyeyim ama çoğumuz ara ara istisnalar yaparız. Gelmek istediğim nokta şu: gazetedeki köşe yazılarında özel yaşantımızdan bahsetmemeğe özen gösteririz. Bu en basit etik kurallardan biridir. Ancak, bu hafta kuralları biraz esnetip önce yeğenim Maya Beresi’den, sonra 30’lu yaşlarında olan çoğu kişinin tanıdığı bir çiftten söz edeceğim. Yeğenimden bahsetmek istememin haklı bir nedeni var. Geçen haftaki gazetemizde kendisiyle ilgili bir haber yapıldı. “Maya Beresi ‘Solgun’ adlı öyküsüyle birinci oldu.” Koç Lisesi’nin Rıfat Ilgaz adına düzenlediği 8. Sınıflar arası öykü yarışmasında ilk üçe giren çocukların hangi okuldan olduklarını yazmamıştık. Belirtmekte yarar görüyorum. 1. Maya Beresi / Özel Açı Bahçeköy İÖO; 2. Büşra Aleyna İnanç / Özel Darüşşafaka Lisesi; 3. Hülya Kübra Yıldırım / Özel Bahçeşehir Bilfen İÖO.
* * *
Tam bir sene evvel Maya da yaşıtları gibi Bat-mitsva yaptı. Ailece törene katıldık. Hepimizde ayrı bir heyecan. Sinagogda yerlerimize oturduk. Şansımıza kızların hepsini görecek bir konumdaydık. Kızları görüyoruz ama bir türlü ayırt edemiyoruz. Hepsi bir örnek beyaz elbiseler içinde; yaklaşık hepsi bele kadar inen düz uzun saçlarla… Bizim ‘kıvırcık’ Maya da çoğu arkadaşı gibi günün önemi dolayısıyla saçlarını düzleştirmişti. Gerçekten de Maya’yı teşhis etmek zamanımı aldı. Benzer bir duyguyu oğlum askerdeyken yaşamıştım. Eşimle yemin töreni için Tokat’a gittik. Olağanüstü bir karşılama, program mükemmel işliyor, biz de konuklara ayrılan bölümde oturuyoruz. Onlarca asker sahada hazır olda duruyor. Hepsi birbirinin aynı. İtiraf edeyim oğlumu tanıyamadım. Ancak sahaya inmemize izin verildikten sonra, oğlumu görebildim.
* * *
Bat-Mitsva yapan kızlar için tören önemliydi. Ama daha önemlisi sonradan verilecek olan partilerdi. Böylelikle Maya’nın annesiyle babası kızlarına bir parti düzenlediler. Çok hoş bir ortamdı, küçük bir bahçede aile efradı ve Maya’nın arkadaşları günün keyfini çıkardı. Her ne kadar nesilden nesile değişim rüzgarları çok hızlı esse de, doğada değişmeyen bazı dengeler var. Tıpkı kıyafetleriyle çok gururlu dolaşan genç kızların yanı sıra gömlekleri dışarı fırlamış bahçede koşuşturan yaşıtları erkekler olduğu gibi…
Çok iyi hazırlanmış bir şovun ardından sıra mum törenine geldi. Şaşkınlıklar içinde izledim. Metni Maya tek başına yazmıştı. Hayal gücünün çok geniş olduğunu biliyordum. Oysa şimdi gerçekleri söylüyordu. Sıra bana geldiğinde ‘halamdan aldığım yazı yazma…’ Sonrasını duymadım. En büyük dileğim boynuzun kulağı geçmesi. Onun için de geçenlerde öykü yarışmasında aldığı birincilik ödülü benim için büyük bir sevinç kaynağı oldu.
* * *
Şimdi de bir Bar-Mitsva haberi. Çok değil, tam on yedi sene önce oğlumun kankalarından Eytan Filiba bar-mitsvasını yaptı. Derken lise, üniversite, master v.s. Ve Eytan’cık dün yaşamını Lora ile Tel-Aviv’de birleştirdi. Her ikisine de hupanın içi kadar huzurlu yıllar, Lina ve Robert Filiba ile Koen Hemsi ailelerine çocuklarının iyi günlerine tanık olmalarını diliyorum.
