- Vivyan hasta, gelemeyecek.
- Nesi var?
- Cochon.
- Peki, ya Fani?
- O da cochon.
- Cochon ne?
- Domuz gribi...
Bugünlerde hangi ortama girsem sohbet aynı. İnsanı fena halde yatağa yatırıyormuş. Yüksek ateş, eklem ağrıları, boğaz ağrısı vs. ayrıca çoğu kez laboratuvar tanısı gerekiyormuş.
Özetle mevsimsel griplerin ağırı. Toplumdaki nezaket had safhada. Herkes ‘frankofon’ kesildi birden. Domuz gribi yerine ‘cochon’ demek daha ‘in’. Kış vakti virüslerden korunmanın en basit yolu, her vesile ile öpüşmekten kaçınmaktır. Yıllardır bu konuda çaba harcarım, ama bunu çevreye anlatmak, oldukça zor. Üstelik geri çekildiğinizde ‘neyin var’ gibi tepkiler de sizi sevimsiz konuma düşürür. Yine de tekrarlamakta ısrar ediyorum. Özellikle salgın aylarında, kendinizi ve ailenizi korumak istiyorsanız, yakın markajdan sakının. Tabi değişeceğimizi hiç sanmıyorum. Zira bizler, Batı eğitimi almış Doğulu’larız.
***
Purim arifesinde kurumların Pesah broşürleri elimize geçmişti bile. Her birini farklı amaçlarla ikişer kez inceledim. Hazırlayanların ve bu doğrultuda emek veren herkesin eline sağlık.
Bu kurumların, bireylerin insani şartlarda yaşamasına; gençlerin eğitim almasına; yaşlıların bakılmasına olan katkıları hakkında aramızda kaç kişinin bir fikri var? Gerçek şu ki, her olayda yanlarına gidilen hayırseverler dışında, yardım etmek, vermek gibi alışkanlığı olan bir toplum değiliz. Bu bir kınama değil, sadece küçük yaştan eğitmeyi bilmemektendir. Kendi çocuklarımla da benzer deneyimler yaşadım. Bayramlarda kart yapmak istediklerinde, listeyi verirlerdi. Arar, zamanı gelince ödemeyi yapardım. Bir müddet sonra, ‘kart borcumuz ne kadar?’ diye sorduklarında, ‘Tamam, hallettim’ derdim. Sonra hatalı olduğumu farkettim. Vermesini bilmeliydiler; daha da ötesi kartların hangi kurumun yararına ve niçin o kuruma da, bir başkasına değil, onu da bilmeliydiler.
Broşürlerin en güzel yanlarından biri bayram hediyeliklerinin yanısıra, yıl boyunca mutlu günler için yapılan bonbonyerlerin varlığını hatırlatmaları. Siparişi veren için hem kolaylık, hem de yapıcı bir amaca katkıda bulunmanın huzuru söz konusu.
***
Son bir haftadır e-postama değişik çevrelerden aynı başlık altında mailler sıralandı. Konu: Alzheimer’di. Ve her ne olduysa, bu maillerin bazıları açılamadı, diğerlerini de silmeyi tercih ettim. Neden bu denli tepki gösterdim, bilmiyorum. Korktum mu, çevremde, ‘Bu kadına asla olmazdı’ diye üzüldüğüm insanlar mı gözümün önüne geldi. Alzheimer’a iyi gelir diye durmadan bilmece / bulmaca çözüyorum. Yanıtları neredeyse ezberledim ama hala sokakta selam verdiğim birçok insanın adını, nedense hatırlayamıyorum.
Sağlıkla kalın; yavaş yavaş Pesah temizliğine başlayın...
