Çocuklar ilk/orta okuldayken sabahları gazeteyi ellerine alır, el çabukluğu marifet spor sayfalarını açar, sonra birinci sayfanın resimlerine göz atıp masanın üstüne bırakırlardı.
İçim burkulur, inanılmaz üzülürdüm. Evimizin karşısındaki durakta, boş vakitlerinde başlarını spor sayfasından kaldırmayan taksi şoförleri gözümün önüne gelirdi. ‘Bu denli okuma alışkanlığı olan bir evde çocuklarım sadece son sayfa haberleriyle mi yetinecekler’ diye hayışanırdım. Neyse ki, zaman içinde su yolunu buldu. Bu kez de, ‘şu kitapların bir kısmını bağışlayın’ diye söylenmeye başladım. O dönemde ilkbaharı yaşıyordum.
***
Zaman geçti; evin yetişkinleri için mevsim artık sonbahar. Kahvaltımı yaparken gazeteleri karıştırıyorum. Kağıdı tutmayı, çevirirken çıkan hışırtıyı, mürekkebin elime bulaşmasını seviyorum. Ne de olsa ‘saman kağıdı’ jenerasyonuyum. Hiçbir iPad veya ileri teknoloji gazeteyi ekranda okuma keyŞni veremez.
Okula yetiştirme telaşı içinde çocuklar spor sayfalarına bakarken, şimdilerde şahsım hangi sayfalara öncelik veriyor? Gazetede ilk baktığım yer, ‘ölüm’ ilanlarıdır. Zira bir tanıdığı kaçırırsanız geri dönüşü yok.
Daha sonra baktıklarım ise, ‘gezi’ ilanları. Tam sayfa, yarım sayfa. Giderim veya gitmem, o başka mesele. İnsanın içi açılıyor. Kimi zaman hayal kuruyor, kimi zaman plan yapıyor ve aynı zamanda coğrafya bilgilerimi tazeliyorum. Bu strateji diğer haberleri hazmetmemde büyük rol oynuyor. Bazen sabahları gazeteye bir göz attıktan sonra okumayı gece saatlerine bırakıyorum. O zaman olaylar insanı daha az etkiliyor. Yaşananların gerisinde kalıyor muyum?
Kesinlikle hayır. Felaket haberleri anında ulaşır. Hatta bunu kendine görev edinen gruplar bile vardır.
Gazeteyi bulmaca sayfasını çözdükten sonra kenara koyarım. Özellikle de, demansı uzak tutma gibi bir niteliği olduğunu öğrendikten sonra...
***
Herkesin bir umudu vardır. 6 Aralık gecesi hanukiyalar ortaya çıkacak. Her gece aileler bir araya gelip mumları yakacak. Binlerce yıllık ümitler, tekrar yaşanacak.
***
Mumlarınızı tedarik etmeyi unutmayın. Biraz erken de olsa, hepinize Hag Hanuka Sameah.
