Öyle bir heyecan ki bu, Şemeş Karmiel in 18. gösterisini sahneye koyuyor olmama rağmen hiç azalmıyor, her sene daha da artıyor. Bütün dansçılarımla ve ekibimle gurur duyuyorum, hepinize ayrı ayrı teşekkürlerimi iletiyorum.
Verda Darsa
11 Haziran akşamı, Şemeş grubundan 380, Galgalim grubundan 24 dansçıyla, Zorlu PSM’de ‘Yad Be Yad / El Ele’ isimli gösterimizle sahnedeydik. İzleyicilerimizin de katkısıyla, attığımız her adım sayesinde, pek çok öğrencinin eğitimine destek olabildik.
Ekibimizde bizlerle çalışan profesyonel koreografların bile dile getirdiği bir konuyu paylaşmak istiyorum: “Yüzlerce gösteriye çıkmış, binlerce kulis görmüş olmamıza rağmen, bu kadar kalabalık, bir o kadar da organize bir kulis görmedik. Uzaktan bakınca her ne kadar karmaşık görünse de kendi içinde işleyen bir düzene sahip. 4 yaşından, 50 yaşa kadar ulaşan dansçıların aynı sahneyi ve aynı ruhu paylaşması gösteriye inanılmaz bir enerji katıyor.”
Şemeş Karmiel Dans Topluluğunun müdürü olarak, gösteri hazırlıkları boyunca her detayla gönülden ilgilenen sevgili Mirey Braunştayn'a, Yad & La Casa ekibinden Gina Alkaş ve Sibel Franko'ya, gösterinin yönetmenliğini benimle birlikte üstlenen Orçun Okurgan ve Shlomo Maman’a özel teşekkürlerimi iletmek istiyorum.
Şemeş Karmiel olarak, en küçüğünden en büyüğüne dans etmeye ve dans ederek var olmaya devam edeceğiz.
17 eğitmen, 7 koreograf, 40 kulis görevlisi ve 400 dansçıyla gerçekleşen bu gösterinin en güzel bölümlerinden biri, seyircileri de gösterinin bir parçası yaptığımız, 2400 kişinin bir arada dans ettiği son bölüm oldu. Bu çok özel dansın kamera görüntüleri için @shemeshkarmiel Instagram hesabımızı takip edebilirsiniz.
Bu sürpriz bölümü hazırlamada ön ayak olan sevgili başkanım İshak İbrahimzadeh'ye teşekkür ederim. Salondaki herkes için güzel bir anı oldu. Ve son olarak sevgili başkanımız Erol Kohen’e bu yolda bize verdiği sonsuz destek için teşekkürlerimi sunuyorum.
Her gösterinin ardından gelen tebrik ve teşekkür mesajlarını okumak günlerimi alıyor. Yazdığınız güzel mesajlarınız için sevgili dansçılarıma ve velilerimize tek tek teşekkürler. Bazılarını paylaşmak istedim.
*Bu ekipte olmayı ve hepinizle dans etmeyi çok seviyorum, umarım her sene aynı coşkuyu yaşayabileceğimiz ve yaşatabileceğimiz nice gösterilerde birlikte oluruz.
*Canım Verda, nasıl yazsam bilemedim. Arasam, konuşamayacağım biliyorum, yaşlandım biraz, anladın sen. Şimdiye kadar en en en en ama en çok heyecanlandığım gösteri oldu dün gece. Bütün gün yüreğim ağzımda gezdim. İlk dansta sahneye çıktığımızda bile geçmedi heyecanım.
Provalarda beraber dans etmek de güzel ama kızımla sahnede göz göze geldiğimde dünyam birkaç dakikalığına durdu. Hayatım boyunca her saniyesini hatırlayacağım, birkaç dakika, bütün yorulmalara, terlemelere, her şeye değen birkaç dakika…
Her gösteri, bir öncekinden daha güzel, daha keyifli, daha heyecanlı ve bir sonrakini yine iple çektiren duyguda geçiyor. Ama bu kez bambaşkaydı benim için. Ben bir hayal kurdum, yıllar önce, bir aynalı salonun kapısının köşesinde. Bir de MKM sahnesinde kızım erkek hasid kıyafetiyle. Sen bana bir hayal kurdurdun sonra da onu bana yaşattın ya sana yüzlerce binlerce teşekkür ederim. Dün gece hem kızımla beraber hem karımla beraber dans ettim. Daha ne isterim… Ama başına bela aldın :) ben yine isterim :))))) çünkü çok sevdim. Seni çok seviyorum. Ayağına taş değmesin.
*Sevgili Karmiel ailesi,
37 sene sonra tam 52 yaşında sayenizde dansa geri dönmek, sizlerle tanışmak, paylaştığımız saatler, edindiğim sımsıcak dostluklar… Her anı, paha biçilmez oldu ve hayatıma çok değerli bir iz bıraktı. Öylesine güzel bir sevgi çemberinde buldum ki kendimi, Büyükada’dan gelip gitmek, yolda toplam 7 saat harcamak, inanın değerdi.
Hayallerimi gerçekleştirmemde emeği geçen herkese çok teşekkür ederim. Başta beni bu yaşta kabul etme cesaretini gösteren sevgili Verda Darsa'ya. Sabırla, yılmadan, usanmadan, yüzünden gülümsemesi eksik olmadan bizi çalıştıran Moti Fins ve Orçun Okurgan'a. Böylesine kalabalık bir gruba koreografi hazırlamak hiç kolay olmasa gerek. İyi ki varsın, iyi ki hayatımızdasın sevgili Orçun. Semih Vur, Sani Azuz sizler, olmazsa olmazımızsınız. Sizsiz bir bütün olamayız.
Canım dostum, kardeşim Valya Ruso, beni gece yarısı 02.00 vapuruna yetiştirebilmek için az çile çekmedin. Yine de adrenalin dolu yolculuklarımız çok keyifliydi. Evinde benim eşyalarıma da yer ayırdın sevgili Rozi Ennekave. Beni ada yolculuğunda çanta taşımaktan kurtardın.
Ve tabii ki siz sevgili Karmiel grubu. Aranıza bu sene katılmama rağmen kolayca uyum sağlamam için elinizden geleni yaptınız, her kalbim hızlı çarptığında elimi tuttunuz. Her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim.
Gelecekte birçok yeni projede yine sizlerle birlikte olmak dileğiyle. Sevgiyle kalın.
*Canım Verda’cım, inan ne yazacağımı bilemiyorum. Halen gecenin büyüsünden çıkamadım, hiç bitsin istemedim, sahneden hiç inmek istemedim. Bana 45 yaşımdan sonra dans etmenin, bir şeyler başarabilmenin imkanını sağladığın için, dün o kadar derdinin arasında beni mutlu etmek için çabaladığın, bana ve tüm Karmiel ailesine yaşattığın inanılmaz mutluluk için teşekkür ederim demek az kalır sanırım. İyi varsın koca yürekli başarılı kadın, seni çok seviyorum.
*Tiyatro sanatçısı - Ethel Molinas: Mucizeler hep vardır, ben inanırım. Anne, baba, Deyvi ve Mamamam, günlerdir aralıksız ağladım, sanki bir girdap çekiyordu beni. Özlem duygusu. En fenası sizi çok özledim, sizsizlik beni çok acıtıyor ve o ev halkının tek yaşayan halkası olmak zor geliyor lakin dün ben aylar sonra şarkı söyledim. Duydunuz mu şarkı söyledim (sahnede değildim, rol icabı değil) gerçekten renklerim uyandı, bir şeyler kıpırdadı içimde. Sonra o Verda var ya; hani kimi minik dev kadın der, kimi olağan üstü koreograf, yönetmen, şahane anne, ruhuma dans kattı sahnede, 400 kişiyi dans ederek var ederken, danslara ruh katarken. Verda Darsa muhteşemsin. 2500 kişiyi aynı anda dans ettirdin, 400 minik, çocuklar, gençler yetişkinler bizi büyüledi ve nice çocuğun üniversite hayali oldun. Nasıl bir coşku vardı salonda. Benim her ay 2 oyun oynadığım salonda seyirci olmak müthişti. Kostümler beni büyüledi, ışık tasarımı, koreografi, ayakta dans edenler ve tekerlekli sandalyede dans eden edenler! O renkler ah o renkler.
Günlerdir renklerim soldu derken ve gerçekten çok ağlarken ‘Yolumuz’ oyununda yolumuz kesişti. Tesadüf elbet değildi. Sen beni davet ederken bu renkli masalına bir mucize daha yaşattın. Günlerdir ada evinde büyük sancıdayken benim gibi hatta benden büyük evlat acısında yüreklerle uyandım. Renklerim uyandı, uyuşmuş olan bacaklarım değil kalbim ruhum uyandı. Aylar sonra şarkı söyledim, mırıldanmadım. Sahne haricinde şarkı haykırdım, 2500 kişi ile dans ettim, şifalandım. Bence dün gece 2500 kişi sadece bir muhteşem organizasyon, show, görsel şölen işitsel şölen izlemedi. Şifalandı, şifalandık.
Gözlerde nur vardı, umut vardı. Ah o güzelim çocuklar, o minikler kalbimizi boyadılar. Gençler, yetişkinler herkese sepet sepet çiçek kondurdu ruhumuza.
Sana, tüm ekibine, o kulis amirlerinin işleri ne zor, muhteşem kostüm tasarımlarına, ışık tasarımı canım Ayşe Ayter’e, birlikte çalıştığım canım Asaf Cetin Eren’e, bu organizasyonda emeği geçen tek tek herkese alkış, minnet, sevgi... Önümde oturan yüreğinden sevgi gurur akan cemaat başkanlarımıza Erol Kohen’e, İshak İbrahimzadeh’e herkese teşekkür. Sahnede ailenin ilk göz ağrısı Sinan Geron ve her biri aynı kıymette evlatlar çocuklar.
Teri Kandiyoti Avadya müthişti; ne güzel dedi hayat bazen beklediğimiz gibi olmaz her şeyi kaybedebiliriz, düşebiliriz, hatta en sevdiklerimizi kaybedebiliriz çok çok çok acır lakin nefes aldıkça umut var, başka hayatlara değmeye umut var, sevmeye umut var.
Verda sana nasıl teşekkür edeyim ben de dün gece aylar sonra şarkı söylerken ruhumla yanımda sevgili sahne kulis arkadaşım Şeyla Halis yeniden başladım. O halde sevgiye, umuda, hayata… Dans ettikçe varız, şarkı söyledikçe varız sanat ve sevgiye varız. Şükür ve teşekkür.
11 Haziran akşamı, Şemeş grubundan 380, Galgalim grubundan 24 dansçıyla, Zorlu PSM’de ‘Yad Be Yad / El Ele’ isimli gösterimizle sahnedeydik. İzleyicilerimizin de katkısıyla, attığımız her adım sayesinde, pek çok öğrencinin eğitimine destek olabildik.
Ekibimizde bizlerle çalışan profesyonel koreografların bile dile getirdiği bir konuyu paylaşmak istiyorum: “Yüzlerce gösteriye çıkmış, binlerce kulis görmüş olmamıza rağmen, bu kadar kalabalık, bir o kadar da organize bir kulis görmedik. Uzaktan bakınca her ne kadar karmaşık görünse de kendi içinde işleyen bir düzene sahip. 4 yaşından, 50 yaşa kadar ulaşan dansçıların aynı sahneyi ve aynı ruhu paylaşması gösteriye inanılmaz bir enerji katıyor.”
Şemeş Karmiel Dans Topluluğunun müdürü olarak, gösteri hazırlıkları boyunca her detayla gönülden ilgilenen sevgili Mirey Braunştayn'a, Yad & La Casa ekibinden Gina Alkaş ve Sibel Franko'ya, gösterinin yönetmenliğini benimle birlikte üstlenen Orçun Okurgan ve Shlomo Maman’a özel teşekkürlerimi iletmek istiyorum.
Şemeş Karmiel olarak, en küçüğünden en büyüğüne dans etmeye ve dans ederek var olmaya devam edeceğiz.
17 eğitmen, 7 koreograf, 40 kulis görevlisi ve 400 dansçıyla gerçekleşen bu gösterinin en güzel bölümlerinden biri, seyircileri de gösterinin bir parçası yaptığımız, 2400 kişinin bir arada dans ettiği son bölüm oldu. Bu çok özel dansın kamera görüntüleri için @shemeshkarmiel Instagram hesabımızı takip edebilirsiniz.
Bu sürpriz bölümü hazırlamada ön ayak olan sevgili başkanım İshak İbrahimzadeh'ye teşekkür ederim. Salondaki herkes için güzel bir anı oldu.
Ve son olarak sevgili başkanımız Erol Kohen’e bu yolda bize verdiği sonsuz destek için teşekkürlerimi sunuyorum.
Her gösterinin ardından gelen tebrik ve teşekkür mesajlarını okumak günlerimi alıyor. Yazdığınız güzel mesajlarınız için sevgili dansçılarıma ve velilerimize tek tek teşekkürler. Bazılarını paylaşmak istedim.
*Bu ekipte olmayı ve hepinizle dans etmeyi çok seviyorum, umarım her sene aynı coşkuyu yaşayabileceğimiz ve yaşatabileceğimiz nice gösterilerde birlikte oluruz.
*Canım Verda, nasıl yazsam bilemedim. Arasam, konuşamayacağım biliyorum, yaşlandım biraz, anladın sen. Şimdiye kadar en en en en ama en çok heyecanlandığım gösteri oldu dün gece. Bütün gün yüreğim ağzımda gezdim. İlk dansta sahneye çıktığımızda bile geçmedi heyecanım.
Provalarda beraber dans etmek de güzel ama kızımla sahnede göz göze geldiğimde dünyam birkaç dakikalığına durdu. Hayatım boyunca her saniyesini hatırlayacağım, birkaç dakika, bütün yorulmalara, terlemelere, her şeye değen birkaç dakika…
Her gösteri, bir öncekinden daha güzel, daha keyifli, daha heyecanlı ve bir sonrakini yine iple çektiren duyguda geçiyor. Ama bu kez bambaşkaydı benim için. Ben bir hayal kurdum, yıllar önce, bir aynalı salonun kapısının köşesinde. Bir de MKM sahnesinde kızım erkek hasid kıyafetiyle. Sen bana bir hayal kurdurdun sonra da onu bana yaşattın ya sana yüzlerce binlerce teşekkür ederim. Dün gece hem kızımla beraber hem karımla beraber dans ettim. Daha ne isterim… Ama başına bela aldın :) ben yine isterim :))))) çünkü çok sevdim. Seni çok seviyorum. Ayağına taş değmesin.
