Yazın Büyükada, kışın Nişantaşı ile ilgili sıkça yazmamın bir nedeni, bu köşeyi okuyan dostların isteği üzerinedir. Herkes az veya çok, kendi yaşamından bir kesit bulur içinde.
↔↔↔
Bir Ada’dan Moda’dan bahsederken, Teşvikiye’deki yılların Bahar Pastanesi sessiz sedasız kepenklerini indirdi. Vitrinine de çok duygusal bir yazı yazdı. Kalitesinden ödün vermek istemediğinden ancak bugünkü ekonomik koşullardan zorlandıkları için pastaneyi kapatmak durumunda kaldıklarını açıklayan bir metindi. Her yerin kendine özgü tatları vardır. Bahar’dan aldığım kestane şekerlerini, anasonlu küçük sandviç ekmeklerinin lezzetini bir daha başka yerde bulacağımı zannetmiyorum. Hele sıcak yaz günlerinde ayaküstü içilen limonatası… 240 57 70 / 240 59 09 Bahar Pastanesinin telefon numaralarıydı. Bu sayılar da bir tuşla hafızadan silinecek. Ne yazık ki, bir devir kapandı. Dilerim yerine bir kebapçı açmaz.
↔↔↔
Geçtiğimiz hafta yaşanan aşırı sıcaklarla Ada caddeleri sıra dışı bir görüntüye büründü. Ağaçlardan dökülen yapraklar sıcaktan kavrularak, yeşilden kahverengiye döndüler. Yazın ortasında sonbahar gelmiş gibiydi. Gerçi okulların açılmasına sadece beş hafta kaldı. Zaman hızlı geçiyor. Büyükada’nın son haline kızıyorum, üzülüyorum ama sayılı günlerin çabuk gelmesini de istemiyorum.
↔↔↔
Kınalıada’da toplanan çok sayıda ruhsatsız akülü arabadan sonra, Büyükada’da adım başı rastladığımız yolcu taşıyan ‘akücüler’ yakalanmamak için ara sokaklardan gitmeyi yeğliyorlar. Bu arada, faytonlar kaldırılsın mı, kaldırılmasın mı tartışmaları bir başka bahara kalmış gibi gözüküyor. Bana mı denk geldi bilmiyorum ama bu yaz bindiğim at arabalarının kullanıcıları geçen yıllara göre çok daha nazik ve yardımseverdiler. Ne olursa olsun, faytonlar Ada’nın bir simgesi ve şahsen kalmalarından yanayım.
