Kıştan bahara geçişin sembolü olan cemrelerin birincisi 19 Şubat’ta havaya, ikincisi 26 Şubat’ta suya, üçüncüsü ise 5 Mart’ta toprağa düşecek. Hemen sonra 16 Mart’ta Purim, 15 Nisan gecesi de başlayarak, sekiz gün süreyle Pesah’ı kutlayacağız. Aradaki boşlukları da iyi değerlendirirsek, mutlu bir yaz bizi bekliyor.
↔↔↔
Sonbahardan beri Delta ve küçük kardeşi Omicron’la fazla iç içe yaşadık. Sokağa çıkarken, kâğıt mendil bulundurma alışkanlığı yerini kâğıt maskelere bıraktı. Ne olur ne olmaz diyerek montların sağ/sol cephelerine yedeklerini koyduk. Aile bireyleri dahi birbiriyle öpüşmez oldu. Gerçi önceleri de sokakta veya bir mekâna girerken neredeyse rastladığımız herkesle öpüşme âdetini her zaman itici bulurdum… ‘Okuldan taşır’ çekincesiyle çocuklara sarılamamak ise işin ‘bonus’u sayıldı. ‘Şartlanmak’ kadar kötü bir duygu olamaz. Tüm özgürlüğünüz elinizden gider.
Bu süreçte arkadaşlarla gerektiği kadar bir araya gelemedimse de en büyük panzehrim, yurt içi/yurt dışında uzun zamandır görmediklerinle yaptığım telefon konuşmaları oldu.
Değişik sesler, değişik düşünceleri beraberinde getirdi. Etkisi ne kadar sürer bilemiyorum ana tekdüzeliğin verdiği sıkıntıdan bir nebze sıyrıldım. Bayramlara odaklanmam da buradan kaynaklandı. İyimser olmak, kötümser olmaktan daha fazla enerji gerektirmiyor…
↔↔↔
Geçenlerde çevredeki bir kitabevine girdim. Komşunun ekran başından ayrılmayan çocuğuna birkaç kitap almak istiyordum. Seçerken hem çok keyif aldım, hem de zorlandım. Daha doğrusu fiziksel ve zihinsel anlamda yoruldum. Raflar doğal olarak çocukların erişebileceği boyda düzenlenmişti. Bir süre sonra iki büklüm kaldım ve çocuklar için tasarlanmış minik iskemlelerin birine oturdum.
Kendimi, Gülliver Liliput ülkesinde gibi hissettim… Öte yandan ilginçtir Gülliver, ‘Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler’, ‘Hansel ve Gretel’ türünde çocuk klasiklerine rastlamadım. Görevli arkadaşa sorduğumda, artık bu tarz kitaplara ilginin azaldığını anladım. Şaşırdım da üzüldüm de.
Sömestr tatili olduğundan, kimi çocuk annesi, kimi de büyükannesiyle kitabevine girdi. Gözlemlemeye koyuldum. Bir süre sonra, yaşını uygun bulduğum çocukların ebeveynlerine hangi kitapları önerdiklerini sordum. Böylelikle seçim yapmakta fazla zorlanmadım. Gerçi çok çeşit var. Buna rağmen hepsinin iyi olduğunu söyleyemem. Kiminin görseli ürkütücü, kiminin içeriği…
Günümüz çocuklarına kitap almak göründüğü kadar kolay değilmiş.
Ödeme yapmak için koridorda ilerlerken bir kitap kapağı dikkatimi çekti. Adı: ‘Yeni Çocukluk’, alt başlığı ise, ‘Dijital Bir Dünyada Başarılı Çocuklar Yetiştirmek’, yazarı; Dr. Jordan Shapiro. Duraksadım, sayfaları karıştırdım. Almadım ama niyetliyim. Çocuk kitaplarını gördükten sonra onlarla minimum düzeyde de olsa aynı dili konuşabilmek için dijital dünyanın değişimlerini izlemek gerek… Yoksa ‘Metaverse’ gözlükleri ile şaşı olacağız.
Sağlıkla kalın.
