Bilinen bir soruyla peraşamızı anlamaya başlayalım. Peraşamız Yitshak ile Rivka’nın evliliğinden Yaakov ve Esav adında iki oğulları olduğunu anlatarak giriş yapar. Ancak girişin en sorunlu cümlesi Yitshak’ın Avraam’ın oğlu olduğunu söyledikten sonra Avraam’ın Yitshak’ın babası olduğunu söylemesidir. Gerçeği bir kez ifade ettikten sonra bunu yinelemenin anlamı nedir sorusunu Raşi Midraş’a dayalı bir öğreti ile yanıtlar.
Her zamanda olduğu gibi o yıllarda da ortalığı karıştırmaya müsait bir kitlenin olduğu bilinen bir gerçektir. İşte bu kitlenin Yitshak’ın Avraam’ın değil Pelişti Kralı Avimeleh’in oğlu olduğu iddialarına hem fizyolojik hem de etik anlamda yanıt verilir. Yitshak Avraam’ın çok benzeri olarak yaratılmıştır. Tora da bu gerçeği net bir şekilde ifade eder. Kaldı ki çocuğu olmayan Avraam değil Sara’dır. Mucize Sara için gerçekleşmiştir. Bu mucize olduktan sonra Avraam ile Sara’nın çocukları Yitshak doğar. Bir soru daha soralım. Bu alaycıları susturmaya ne gerek vardır? Onlar mucizeye inanmıyorlarsa bu onların sorunu değil midir? Neden onları durdurmak o kadar önemlidir?
RaMHaL ismi ile bilinen Rabi Moşe Hayim Luzzato, Mesilat Yeşarim eserinde alaycılığı yağa bulanmış bir kalkana benzetir. Bir askerin attığı ok yağlı kalkana rastlarsa orada durmaz ve kayar. Benzer bir şekilde bu ifadeler kişiyi de manevi gelişimden ‘korur’ yani bu gelişimini engeller. Sözgelimi son derece etkileyici bir konuşmanın veya dersin ortasında Rabi’yi zor duruma düşürecek bir alaycılık veya dalga geçme oradaki bütün emeği bir anda silebilir.
Sadece kendimizi değil çevremizi de bu tür söylemlerden ve kişilerden korumak gerekir. Basit söylemlerin istenmeyen sonuçlara neden olmaması için uyanık olmak ve inancı sağlam tutmak gerekir.
