6 Şubat sabah dört sularından beri hepimizin hayatı çok değişti. On şehirde meydana gelen deprem, tüm Türkiye’nin kalbini acıttı. Yakınlarını kaybeden arkadaşlarımıza, iş arkadaşlarımıza ne diyeceğimizi, nasıl konuşabileceğimizi bilemedik, sözün bittiği yere geldik. Depremzedelere yardım etmek istedik, nasıl edeceğimizi bilemedik. Hepimiz elinden gelen maddi yardımı, güvendiği kuruluşlar aracılığıyla yaptı. Çoğumuza yeterli gelmedi, daha da bir şeyler yapmak istedik. Yapamadık. Çoğumuz deprem bölgelerinde fiziksel olarak bulunup yardım etmediğimiz için, kendimizi eksik hissettik. Çaresizlik içinde sabahlara kadar televizyonlarda haber seyrettik, enkazdan günler sonra kurtarılan her can bizi gözyaşlarına boğdu.
***
Din, dil, ırk gözetmeksizin zor anımızda dünyanın her kıtasından gelen gönüllüler, askerler, arama kurtarma ekipleri, doktorlar, hemşireler, sağlık personelinin nasıl insani yardıma koştuğunu gördük. Devletler arasında öğretilmiş ‘düşmanlıkların’ aslında insanlar arasında olmadığını gördük. Türkiye’ye deprem bölgesine yardıma gelen her ülkeye minnettarım. Çeşitli ülkelerden benim için hepsi birer kahraman olan dev kalpli insanları şükran ve sevgi ile teker teker ülkelerine uğurlarken, yine hepimize bir çaresizlik ve üzüntü hissi bastı. Hepimizin aklında tek bir soru var; “Ne yapabiliriz?”
***
Yardım etmenin çok yolu var. Ancak unutmamak gereken bir nokta ise gerek maddi gerek manevi yapacağımız yardımların bu haftalık değil, aylarca gerekli olacağı. Elimizden gelen yardımları aylara bölüp, bunu sürdürülebilir kılmak çok önemli. Depremzedelere yardım edebilmek için ise bizim rutin hayatlarımıza dönmemiz, kendimize, sağlığımıza çok iyi bakmamız, çalışmamız, kazanmamız, güçlü bir şekilde onlara yardım edebilmemiz lazım. Sabahlara kadar haber seyretmektense uykumuzu almalı, ilk adım olarak bozulan uyku ve ruh sağlığımızı düzeltmeliyiz ki, yardım edebilelim.
***
Deprem bölgelerine yardım etmenin bir yolu da, yollanan tüm yardımların yanı sıra, hala işlerine devam etmeye çalışan yerel üreticilere yardım etmek. Sosyal medyada büyük reklamlar yapma gücü olmayan yerel üreticileri paylaşmak, onların kim olduğunu belirlemek ve yardım edebilmek için çok önemli. Deprem bölgelerinde mahsullerini, el emeklerini satmak isteyen üreticiler biliyorsanız, ismimin altında yazan e-mail adresine yollamanızı rica ederim. Bu konuyla ilgili paylaşımlar yapacağım. Sosyal medyalarımızı da depremle birlikte daha faydalı bir biçimde kullanmaya başlayabiliriz. Ben çocukların hatta yetişkinlerin ruh sağlığını kötü yönde etkileyebilecek enkaz resimleri paylaşmak yerine, “Nasıl yardım edebiliriz” temalı paylaşımlar yapmayı tercih ettim. Yardım toplama merkezlerinin ihtiyaç listelerini paylaşabilir, aranan çadır, jeneratör gibi büyük yardım kalemlerinin üreticilerini tanıyorsanız onları ihtiyaç sahipleriyle buluşturabilir, misafir öğrenci kabul eden okulların bilgilerini paylaşabilir, şehrinize gelen depremzede ailelere yardım edebilir, deprem bölgelerinde sahiplerini kaybetmiş hayvanlara mama yardımı yollayabilir, hayat tarzınız müsaitse deprem bölgesinden gelen köpek ve kedilere kalıcı bir yuva olabilirsiniz. Depremzedelere yardım edebilmek için ilk şart silkelenmek. Silkelenmek, rutin hayatımıza geri dönmek ve yardım edebilmek…
