Tsav peraşasının ardından okunan Aftara ‘olotehem’ ismi ile bilinir ve Yirmiyau Peygamber’in görüşlerini ve öngörülerini paylaşır. Burada Yirmiyau teşuva yapmayan ve doğru yola dönmeye yanaşmayan ancak korban ritüeline uyan halkı eleştirmektedir. Tsav peraşası temel olarak korbanlardan söz eder. Aftara ise tek başına korban sunumunun yeterli olmadığının altını çizer. Tanrı’nın günahlarımızı affetmesi ve iyiliğini üzerimizde barındırması için, korbanlara kişinin davranışını iyileştirmeye yönelik gerçek bir bağlılık eşlik etmelidir.
Yirmiyau burada, Bene Yisrael'in ‘kötü kalplerinin iradesine göre’ hareket ettiklerini, Tanrı’nın insanları eleştirmek ve onları teşuva yapmaya teşvik etmek amacıyla peygamberler gönderdiğinde, halkın Tanrı’yı dinlemediklerinden, teşuva yapmadıklarından, kulaklarını açmadıklarından ve kalplerini sertleştirdiklerinden yakınır. Peygamber bu nesil için ‘babalarından daha da olumsuz’ ifadesini kullanır. Halk, nedense peygamberlerin uyarılarını duymayı reddeder ve inatla asi davranışlarında ısrar eder.
Rabi Avraham Pam, bu Aftara'yı tartışırken, eleştirileri alçakgönüllülükle kabul etmenin önemi üzerinde durur. Eleştiriyi duyduğumuzda içgüdümüz onu reddetmek, haklı olduğumuzda ve hiçbir şeyi değiştirmeye ihtiyacımız olmadığında ısrar etmektedir. Ama eleştiriyi kabul etmeyi reddetmek bizleri gelişmekten ve büyümekten alıkoyacaktır. Birileri yanlış hareket ettiğimiz gerçeğine dikkatimizi çekene kadar farkında olmadığımız pek çok uygunsuz şey vardır.
Rabi Avraham Brownsville’de Rabi olarak görev yapmış babası Rabi Meir Pam hakkında mizahi bir öykü anlatır. Bir keresinde Rabi Meir cemaati sert bir şekilde azarlayan sert bir deraşa verir. Daha sonra cemaatten biri ona yaklaşır ve "Rabi, gerçekten onlara bir şeyler verdin!" der. Rabi daha sonra oğluna bu konuşma sırasında gülmemek veya bir şeyler söylememek için kendini zor tuttuğunu söyler. Çünkü bu lafı söyleyen kişi asıl hedefte olan kişidir ve konuşmanın gelmesi gereken yere ulaştığı da açıktır.
Bu, eleştiri söz konusu olduğunda hepimizin sahip olduğu doğal eğilimin bir örneğidir. Yanlış hareket ettiğimizi kabul etmek rahatsız edicidir, bu yüzden onu saptırmayı, davranışımızın kusursuz olduğu konusunda ısrar etmeyi tercih ederiz. Halbuki bazen eleştiriyi asıl duyması gereken biz oluruz.
Dünyaya mükemmel bir şekilde gelmeyiz, dünyada da mükemmelliğe ulaşmak o kadar kolay değildir. Ancak hedefimiz sürekli büyümek ve gelişmek olmalıdır. Bunun olması için, mükemmel olmaktan uzak olduğumuzu alçakgönüllülükle kabul ederek ve başkaları tarafından bize yapılan rahatsız edici eleştirileri bile kabul etmeye hazırlanarak zihnimizi açık tutmalıyız. Bu şekilde yaşarsak, sürekli büyüyerek bu dünyadaki amacımıza yaklaşmak mümkün olacaktır.
