Gemara Suka bölümünde Sukot Bayramı için çok spesifik bir mitsvadan söz eder. Bu mitsva ‘Nisuh Amayim’ olarak bilinir. Genellikle mizbeah’a getirilen farklı tipte korbanlar vardır. Bunlardan biri sabah ve öğleden sonra getirilen, ‘et’ korbanlardır. Bir diğeri unla ilgili olanlardır. Bunlar biraz un, biraz yağ ve levona dediğimiz baharatlarla getirilir. Bir miktar alınıp mizbeah’ın üzerine konur. Bir diğeri de şarapla ilgili olanlardır ki buna ‘nisuh ayayin’ denir. Tora’da yazılı ‘venisko yayin reviit ain’ cümlesi gereği bu her gün Bet Amikdaş’a getirilir. Şarap, mizbeah’ın üzerine konmaz. Mizbeah yanında biri dar diğeri geniş iki boru vardır. Geniş olana şarap dökülür ve borular vasıtasıyla bu şarap bütün Bet Amikdaş’a yayılır. Sukot Bayramı’nın yedi gününde ise ‘Nisuh amayim’ gerçekleştirilir ve bu dökme işlemi dar olan boruyla yapılır. Çünkü şarap yoğunluğu suyun yoğunluğundan daha fazladır. Nisuh Amayim ile ilgili Tora’da bir yazı bulmak mümkün değildir. Çünkü bu kural ‘Alaha LeMoşe MiSinay’ kuralı gereğince uygulanır.
Buraya dökülecek su özel bir kaynaktan alınır; bu kaynağa ‘mayan aşiloah’ demekteyiz. Bu suyun alınması bir şenlik eşliğinde yapılır. Bu şenliğe ‘simha bet aşoeva’ denir. Gemara bu şenliği görmeyenlerin hayatlarında ‘şenlik’ görmediklerini öğretir.
Yaratılışta her gün Tanrı yaptıklarına bakarak ‘ki tov’ demiştir. Sadece pazartesi -yaratılışın ikinci günü- bu söz yoktur. Salı -yaratılışın üçüncü gününde- iki kez vardır bu yüzden salı günleri yeni bir şeye başlamak oldukça isabetlidir. Pazartesi gününden evvel dünya tamamen su içindedir ve Tanrısal ruh suların üzerinde gezinmektedir. “Veruah E.loim merahefet al pene amayim.” İkinci günde gökler yaratılınca göksel sular ile yerel sular arasında bir ayırma olur. Bu ayırım zorunlu bir ayırımdır ama ayrılık ve ‘mahloket’ olan yerde iyilik yoktur. Göksel sulara ‘mayim elyonim’ yerel sulara ise ‘mayim tahtonim’ denmiştir. Gökler anlamına gelen ‘şamayim’ sözcüğü aslında ‘orada su var’ anlamına gelen ‘şam, mayim’ sözcüklerinden türemiştir. Tanrı burada iki grup suyu birbirinden ayırdığı için bu gün ‘mahloket’ günü olarak bilinir. Bu yüzden bu günün mizmoru 48 numaralı mizmor ‘şir mizmor livne Korah/Korah oğullarının mizmoru’dur. Korah bir anlamda Tora’da ‘mahloket’ sembolüdür.
Zohar’ın öğretisine göre yerel sular ‘mayim bohim’ olarak bilinir. Bir kişi isterse suya kulağını verdiğinde ağlayan suların sesini duyabilir. Aynı zamanda denizler tuzludur çünkü ağlayan suların gözyaşlarını barındırır. Göksel sular Tanrı’ya yakındır. Yerel sular ise bu yüzden buna itiraz eder. Zohar’a göre bu ‘leşem şamayim / Tanrı adına’ olan ilk tartışmadır. İşte Tanrı yerel suları teselli etmek için ‘nisuh amayim’ mitsvasını vermiştir. Burada sular Bet Amikdaş yoluyla Tanrı’ya dönmekte ve teselli bulmaktadır.
Bet Amikdaş’ın olduğu günlerde bu durum çok basittir. Ama artık Bet Amikdaş yoktur. Babil yolculuğu sırasında Yahudiler Babil ırmakları üzerinde oturur ve ağlarlar. Teilim 137/1’de yazılı “Al naarot Bavel şam yaşavnu gam bahinu bezohrenu et tsiyon/ Babil ırmakları üzerinde oturduk ve Tsiyon’u andıkça ağladık” cümlesinde ‘gam bahinu/ aynı zamanda ağladık’ ifadesi sular ile birlikte ağladığımızı öğretir. Çünkü sular artık Tanrı’ya dönememektedir. Burada Bene Yisrael suların ağlamasını da hisseder.
Günümüzde dahi sular Tanrı’ya dönmek için çaba içindedir. Dalgalar yükselir, sonra tekrar alçalır ama arkasında gelen dalga yine yükselir. Amaç göklere dönebilmek için yükselebilmektir. Aslında dalgalar bize kızgındır. Bizim yüzümüzden Tanrı’ya dönememektedirler. Her dalga yükselip bize saldırmak ister gibidir ama Tanrı o dalgaya sönmesini emreder. Bazen Tanrı bu dalgaların yükselmesini engellemez.
Bizler senede bir kere bu yolculuğa çıkmak için kendimizi hazırlarız. Elul gelişi ile kendimizi muayene eder, dönüş yani Teşuva için çareler ararız. Bunu başarıp Tanrı ile ‘dvekut’ bütünleştiğimiz Kipur sonrasında tasdikler haklı bir ‘simha’ duyarlar. Çünkü Tanrı’ya yakınlaşmışlardır. Sukot bu yüzden ‘zman simhatenu’ olarak bilinir. Yedi günlük Sukot, yedi kutsama ile bereketlendirilen damadın şeva berahot süreci gibidir ki Tanrı bir de sekizinci günü ‘Şemini Hag Atseret’i buna eklemiştir. Sekizinci gün balayı gibidir.
Şimdi partiye dönelim. Yaakov hevel nahalato / Yaakov kaynağına geri dönmektedir. Bet Aşoeva şenliği bunun için yapılır. David Teilim 73’te “vaani kirvat E.loim ki tov” demekte ve Tanrı’ya dönüşün çok güzel olduğunu öğretmektedir. Tsadikler dvekut ile bunu hissederler.
Şimdi her partinin bir konsepti vardır. Bu partinin konsepti de ‘su’dur. Çünkü su da Tanrı’ya dönmek için çaba içindedir. O da Sukot Bayramı’nda Nisuh Amayim ile Tanrı’ya dönme çabasındadır. Bu çaba ortak bir yanımız olduğunu ortaya koyar.
