Bir evcil hayvana evinde ve kalbinde yer açmış çoğu kişinin en büyük korkusu, evcil hayvanının ölmesi ve onun kaybolmasıdır. Köpeğim hayattayken onun kaybolduğunu kabuslarımda görür, panik içinde uyanırdım. Kaybolması, beni ölümünden bile daha fazla korkuturdu. O zamanda mikroçip olayı daha ülkemizde yaygınlaşmadığından, tasmasına telefon numaram asılı basit bir köpek madalyonu ve sokaktayken kayışına sımsıkı asılmaktan başka bir önlemim yoktu. Bir gün tekrar bir köpek sahiplenme cesaretim olursa mikroçipini, air tag’ini ve onu takibe yarayacak her türlü aplikasyonu ihmal etmem.
***
Geçtiğimiz hafta ABD’nin Utah Eyaleti’nde kaybolup 360 mil ötede Kaliforniya Eyaleti’nde bulunan kedi haberi doğal olarak ilgimi çekti. Haberin en ilgi çekici yanı kaybolan kedinin bir Amazon kargo iade kolisinde bulunması. Utah’da yaşayan Carrie Clark ve Matt Clark’ın kedisi Galena, bir şekilde Matt Clark’ın ayakkabılarını iade etmek için göndereceği koliye giriyor ve koliyle beraber Kaliforniya’ya iade merkezine gidiyor. Kedinin iade kolisinin içine, Matt Clark’ın koli bandı aramak için odadan ayrıldığı an girdiği düşünülüyor (Washington Post).
İade kolisini açan bir Amazon çalışanı, kendisine bakan bir çift göz görünce ne yapacağını bilemiyor ve yine orda çalışan Brandy Hunter’ı izin gününde arayarak, ona yardımcı olmasını rica ediyor. Kedi sevgisi ile şirkette tanınan Hunter, hemen duruma hâkim oluyor ve kediyi veterinere götürüyor. Müşteri mahremiyetine çok önem veren şirkette, müşterilerinin adreslerini çalışanların bile güvenlik sebebiyle göremeyeceğini bilen Hunter, veterinerden mikroçiple kimlik belirlemenin daha hızlı olacağını bildiğinden inisiyatif alıp hemen kediyi veterinere götürüyor ve mikroçip sayesinde sahiplerini buluyor. Kedi Galena günlerce aç susuz olmasına rağmen, vücudunun susuzluğu giderilince eski haline dönüyor. Kolideki minik bir yırtık sayesinde hava alarak, mucizevi bir şekilde hayatta kalıyor. Kediyi günlerce arayan Carrie ve Matt Clark, Kaliforniya’dan güzel haberi alınca hemen uçağa atlayıp Galena ile kavuşuyor. Hayvansever bir şirket çalışanı ve kediye takılmış mikroçip sayesinde, mutlu sona ulaşılıyor. Bu olay hayvanlara mikroçip takmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.
***
İnsanları eleştirmek çok kolay. Benim de ilk okuduğumda içimden “İnsan kolinin içine giren kediyi görmez mi?” ve “İnsan kolinin ağırlaştığını fark etmez mi?” diye düşünceler geçti. Sonra kedi psikolojisinin köpek psikolojisinden çok ama çok farklı olduğunu ve hiç kedi sahiplenmemiş olsam da geçmiş yıllarda evimde misafir ettiğim artık maalesef ikisi de hayatta olmayan iki özel kedi Üzüm ve Rio’yu hatırladım. Son derece sessiz hareket eden emanet kedileri iki odalı evde bulamamanın paniğini, dolabın içinden davlumbazın tepesine kadar en garip yerlerde sessizce uyuyabileceklerini, saatlerce bir perdenin arkasına saklanabileceklerini hatırladım. Bir tanesinin oynayabileceği birçok oyuncağı varken, geri dönüşüme götürmek için kapının önüne koyduğum boş koliyle oynadığını, koliyi çok sevdiği için günlerce geri dönüşüme götürmediğimi de hatırladım. “Nasıl olabilir?” demeyin, bir yere gitmeden valizinizi, kutu ve kolileri kapatmadan içlerini kontrol etmeyi ve bir o kadar önemli olan mikroçipi ihmal etmeyin…
