Umut tohumları

Hayat değişimdir. Her an her şey değişiyor. Bizler de değişiyoruz. Bu değişimler bazen yavaş yavaş fark ettirmeden ama bazen da büyük kırılmalarla oluyor. Başlangıçlar nispeten büyük değişimlerin eşiğidir. Bu değişime uyum sağlamak bilinmezlikler yolunda akıllıca yürümeyi gerektirir. Akıllıca, sevgide ve saygıda…

Eylül ayı biz Yahudiler için başlangıcı simgeler. Bu hafta kutladığımız Roş Aşana Bayramı dünyanın ve evrenin yaradılışını temsil eder. Haham Elazar ben Shammua'ya göre ise insanın yaradılışını anar. İbrani takviminin yeni yılıdır.

Evlilik töreni de başlangıcı simgeler. Kişinin birey olarak yaşadığı bir hayattan sevdiği insanla birlikte bir hayata geçişini simgeler. Öncelikle kendini seçtiği bir hayattan birlikteliği seçtiği bir hayata geçişin ritüelidir evlilik. Bir anlamda kendi yerleşik doğrularından birlikte bir doğru yaratabilme zamanına geçiştir.

Her başlangıç bir geçiştir aynı zamanda. Bir dönemin bitişi yeni bir dönemin başlangıcı oluverir. Bitiş çoğu zaman yassa başlangıç kutlamalarla yaşanır. Yastan kutlamaya bir geçiştir başlangıçlar. Bilinen geçmişten bilinmeyen geleceğe bir geçiştir.

Her başlangıç bir seçimdir bu anlamda. Yürümeyi seçtiği yoldur insanın. Alışılmış olandan alışılmamış olana bir yoldur yürüdüğü. Ve her gün, yine, yeniden yapmalıdır o yolda yürüme seçimini. Okula başlamayı seçmişseniz eğer, her sabah yine, yeniden okula gitmeyi seçersiniz. Canınız istemediği için okula gitmediğiniz o ilk sabah okulu seçmemeye başladığınız ilk sabahtır. Kopuş o gün başlar. İp incelir, yoldan sapış o sabah başlar. Sapaktan geri dönüş de bir seçimdir elbet ama o da emek ister.

Her başlangıç bir belirsizlik ifadesidir bu anlamda… Kutlamalarla gelir çünkü umut içerir. Sapaklarda takılmayacağınız umudunu taşır. Ama umut boş bir umut olmamalıdır. Emek ister. Çaba ister. İlgi, alaka ister. Sevgi ister. Saygı ister. Gelecek kendi kendine kurulmaz çünkü. İyi bir hayat için insanın ‘iyi’ olarak tanımladığı ne varsa onun uğruna hazırlanması ve çalışması gerekir. ‘İyi’ bir evlilik için de öyle. O yüzden başlangıçlar cesaret ister. Bilinmez rüzgârlarda sörf etme cesareti, bilinmeyen yollarda yürüme cesareti ister. Ve bu yolda kırmadan, dökmeden, sevdiklerini yormadan ancak kesinlikle aklını duygularla ve duygularını akılla sarmalayarak yürümek ister. Rıza ister. Kendinden, yaşadığın hayattan, sevdiğinden, sevdiklerinden, birlikteliğinden razı olmayı ister. 

Bu hafta kızım, hayat arkadaşıyla evliliğini sevenlerinin tanıklığında küçük ve samimi bir yemekle kutladı. Bu ay çocuklarımızın yakın arkadaşları da evliliklerini sevenlerinin tanıklığında kutladı. Bu hafta Roş Aşana Bayramını kutluyoruz. O yüzden bu hafta yazım biraz bireysel biraz toplumsal olma çabasında. Onların bireysel yaşamlarında olduğu kadar toplumsal yaşamlarımızda da bilmediğimiz yeni günlere geçişin barışa, mutluluğa, sevgiye, saygıya, yaşama geçiş olmasını dilerim. Savaşların son bulduğu, rehinelerin sağ salim eve döndüğü, her nerede olurlarsa olsunlar çocukların korunduğu ve savaş naralarıyla değil sevgiyle büyüdüğü ‘iyi’ bir yıl olmasını ve umut tohumlarımızı ‘iyi’ bir geleceğe ekebilmemizi dilerim.