Herkese merhaba.
Aylardan mart, tatlı bir baharın ayak seslerini duyuyoruz yavaştan. Havalar henüz mevsim normallerinin biraz altında. Milli maç araları verilmiş, haftaya Süper Lig -ülkede hiçbir şey olmuyormuş gibi - devam edecek. Yine yeriz birbirimizi, küfürler sallarız, hakemlere sallarız.
Ama nerede?
Tabii ki de anamızın liginde.
Yukarda da dediğim gibi. Aylardan mart. Uğruna 200 - 250 milyon avro harcadığımız iki takımımız da Avrupa’da bize nisanı gösteremedi. Kaldık yine başbaşa. Biz birbirimizi yemeye devam edelim, bizim çeyreğimiz bütçeli takımlar gelsin bize dört atsın, üç atsın. Kağıt üzerinde imkansız gözükse de, iki senedir olan olay ne yazık ki bu. Bana kalırsa rezilliğin dik alası. En vahim hakem hatasından bile büyük bir rezillik.
Fener, Galatasaray, Beşiktaş... Sahi bu kadar para, borç içinde çırpınan Anadolu kulüplerine karşı şov yapmak için mi harcanıyor? Mayıs sonunda bir tane değersiz, hiçbir getirisi olmayan bir kupa için mi? Muhtemelen öyle..
Peki Avrupalı 20’lik delikanlılar nasıl oluyor da bizim Türk rüya takımlarına üç-dört atabiliyor. Bence cevabı çok açık. Ülke neyse, futbol da odur. Sanatın da, sporun da, ülkenin durumu kadar iyi olabilir. Siz istediğiniz kadar para harcayın, disiplin, çalışma prensibi, kural tanıma bilinciniz gelişmemişse, 20’lik delikanlılar gelir sizi 4’lük yapar. Çünkü çocukların bir sistemi ve bu sisteme sabreden bir taraftar kitlesi var. Seneler senesi altyapıya yatırım yapmış ve sonunda bu yatırımın ekmeğini yiyen takımlar var. En önemlisi, sabır var, sportif başarıya sabırları var. Bizim gibi ilk başarısızlıkta kelle istemezler.
Bakın İngiltere’ye, yılların efsanesi Manchester United 2012’den beri şampiyon olamıyor. Buna rağmen uzun bir süre Erik Ten Haag teknik direktörlük koltuğunda devam etti. Sabırları vardı çünkü.
Daha da önemlisi bu spora saygıları var…
Biz kendimizi hakem, şike, bahis reklamı diye yemeye devam edelim.
Atı alan, hem de çok genç yaşta çoluk çocuk üsküdarı geçti. Muhtemelen yakalaması da imkansız.
Biz anamızın liginden devam, en risksizi, en güzeli, en güzel konfor alanı. Sorgulayan yok, yenebilen yok. Kendi aramızda eğlenmemize bakıyoruz, ne güzel hayat!
Dünya böyle bir yer. Her şey ülken kadar..
